vardı,çünki o hele balaca idi.
G:Menim de atamı itirdiyimde qayğıya ehtiyacım vardı.Ama yox idin!Atam sene göre mene nifret etdi,.Buna sebeb olan adam sensen!
S:Bele olsun istemedim.Bir anlıq sehv bütün heyatımızı mehv etdi.Bunlara da sebe olan adamın men olduğunu bilirem.
G:Bilirsen?Kaşki ölseydin,Çünki en azından anam olaraq xatırlayardım seni.
Bunları deyib daha artıq dyana bilmeyib oturduğum yerden celd qalxdım.Birden başım fırlandı.Her aan müvazinetimi itirecek kimi idim.Bir neçe saniye sonra özüme geldim.Bir çeçe addım atdııqdan sonra yene dayandım,yene de başem fırlanmışdı.Ayağda dayanmaq üçün yanımdakı stuldantutmaq istedim ama bu defe müvazinetimi itirib yere yıxıldım.
Uzun bir yuxudan oyanmış kimi idim.....Ele yorğun halda idimki...Ağrı içinde kirpiklerimi oynadarq gözlerimi açmağa çalışırdım.Gözlerimi açdığımda yad otaqda olduğumu gördüm.Xestexana otağına oxşayırdı.Buna emin lmaq üçün otağa diqqetle baxdım.He,burası xestexana otağı idi.Ayağa qalxmağa çalışırken yaxşısan deye bir ses eşitdim.
Başımı çevirib ses gelen terefe baxdım.Mene qorxu ile baxan gözle qarşılaşdım.
G:Sen..Nazlı..
Onu görmek meni teeccüblendirmişdi.
N:Yaxşısan?
Bu sefer o sesde qorxu da var idi
G:Yaxşıyam narahat olma.
Sebebini bilmirem,ama men ona ürekden gülümsemişdim.Halbuki ona nifret etmeli idim.Ona göre tekliye mehkum edilmişdim.Sırf o xoşbext bir heyat sürmesi üçün....Bunları fikirleşerken gülen üzümün yerini böyük bir keder almışdı.Başımı qaldırıb tekrar Nazlıya baxdığımda gözlerinden yaş axdığını gördüm.Onu bu şekilde görmek vicdan ezabı çekmeyime sebeb olmuşdu.Canımın ağrıdığı kimi,üreyimin de ağrımasına sebeb olmuşdu.
G:Sen ağlayırsan?
Nazlı mene baxmadan dedi:Yox ağlamıram..
Mene bu cavabı vermesi canımın daha da ağrımasına sebeb olmuşdu.Onun çaresiz halını gördükce gözlerimin dolduğunu hiss etdim.Bir neçe deqiqe sessiz qaldıqdan sonra Nazlı dedi:Niye ağlayırsan?
G:Niye ağladığımı bilmirem.
N:Ağlayırsan sen?
G:Yox.
N:Niye

<< 1 ... 64 65 [66] 67 68 ... 91 >>