kelimesini eşitmek üçün ölümü bele göze almışdı.Ama indi çaresizlik ve ezab her şeyin ortaq nöqtesi idi.Sevda özünü daha artıq tuta bilmeyib Gülsümün qucaqlayıb bağrına basdı.
***2 AY SONRA TÜRKİYE***
Bu gün 2 ay olmuşdu Azerbaycandan ayrılalı....Elisiz keçen günlerim her keçen gün daha çox incidirdi meni.Ondan xeber ala bilmemek,onun etrini içime çekmemek meni ölüme bir addım daha yaxınlaşdırırdı.Buna göre veziyyetim gederek daha da pisleşirdi.Başherlenmelerim artmış,tez tez özümden gedirdim.Qebul elediyim dermanlar meni halsız edirdi.Yene xestexanada yatırdım.O qadın,anam dediyim qadın vardı yanımda...
Sevda:Yaxşısan qızım?
G:Yaxşıyam,narahat olma.Xahiş edirem o gözlerindeki qorxunu da yox ele.
Aanam cavab vermemişdi.Sessizce mene baxırdı.Onu bele acı çekerken görmeyim meni incidirdi.Otaöın qapısı açıldı.Ayaz ile hekim içeri girdiler.Ayaz mene yaxınlaşıb eli ile saçımı oxşadı.
Ayaz:Necesen Gülsüm?
G:Yaxşı olduğumu neçe defe deyecem size?Narahat olmayın yaxşıyam.
Ayaz cavab vermeyib alnımdan öpdü.
Hekim:Gülsüm men de senin kimi ailene yaxşı olduğunu demek isteyerdim,ama veziyyet bele deyil.
Hekimin dediklerine fikir vermeyib başımı diger terefe çevirmişdim.Vecime deyilmiş şekilde soruşdum:Bilmediyim bir şey deyin hekim.Xeste olduğumu hamımız çox yaxşı bilirik.
Hekim:Yaxşı.Mede bulantılarına sebeb olan şey hamile olmağın.2 aylıq hamilesen.Ama bu uşağı götürmeye mecburuq.Qebul elediyin dermanların dozası çox yüksek ve çox ağırdı.Buna göre uşaq seni daha çox pisleşdirmeden uşağı almalıyıq.
Artıq son günlerimi yaşayırdım.Ayaz ve anam bunu her ne qeder bildirmemeye çalışsalar da,her ne qeder inanmaq istemeseler de onlar da bunu bilirdiler ve başa düşürdüler.Hekimin,anamın ve Ayazın bütün çabalarına reğmen müalicemi yarıda kesib uşağımı dünyaya getirmeye qerarlı idim.Artıq qızım üçün yaşayır,onun üçün nefes alırdım.Aradan düz 8 ay 10 gün keçmişdi ama doğum sancılarım artmışdı.Yene o ağrılarım ve sancılarım başlamış,derin nefes alıb verirdim.

<< 1 ... 80 81 [82] 83 84 ... 91 >>