Acaba
yeterince güzel miydi? Turgut
kendisini
bu kıyafetle beğenecek miydi?
Aydan her zamanki gibi çok
güzeldi. Harika, yeşil bir kıyafeti
vardı. Adeta bir mücevher gibiydi
kadın. Kocası Salih de uzun
boyuyla ve yakışıklı çehresiyle göz
alıcıydı. Üzerinde siyah bir
takım elbise vardı. Turgut ise,
eniştesi gibi siyah giyinmişti ama
yüzü onunkine göre daha
yumuşaktı. Sevimli gülüşü ile
eğilmiş,
annesine kibarca bir iki şey
söylüyordu. Elindeki çiçeği kadına
uzatmıştı. Vildan gülmemek için
kendisini zor tuttu. Adamın
yakışıklılığı ve fiziki mükemmelliği
karşısında annesi şok olmuştu.
Konuşmak yerine ağzında bir
şeyler geveliyordu. Turgut’un
yanında minnacık kalmıştı.
Çiçeği aldığı sırada Vildan’ı gördü.
Gözleri kötü kötü kızına
baktı. Büyük ihtimalle damadını
böyle artist gibi beklemiyordu.
Kendisine Turgut’u tam tarif
etmediği için kızmış olmalıydı.
“Hoş geldiniz...” dedi genç kız
gülümseyerek. Önce Aydan’ı
öpmüş ve ardından kocasının elini
sıkmıştı. Dönüp Turgut’a baktı.
Genç adam hafif bir
gülümsemeyle, ayakta duruyordu.
Pırıl pırıl
cildi ve geriye taranmış gür dalgalı
saçları ile çok hoştu. Takım
elbise geniş ve atletik bedenini zar
zor gizliyordu.
Ona karşı biraz mesafeli olmaya
çalışarak küçük elini uzattı.
“Hoş geldin...” dedi yavaşça. Eli iri
el tarafından hafifçe tutuldu.
Sonra hemen saldı adam. Uzun
süre tutmamaya özen gösterdiği
belliydi.
Genç kız onun gülen gözlerinde bir
beğeni pırıltısı
göremediği için huzursuzlandı.
Hatta sinirlendi. O kadar hazırlık ve
makyaj yapmıştı ama belli ki
Ataman Bey kendisini
beğenmemişti.
Beğenmiş olsaydı en azından küçük
bir tepki verirdi. Başını
mutsuzca çevirdi. Odanın her yeri
güllerle doluydu. Bunları da
Turgut yollamış olmalıydı. Masanın
üzerinde kocaman bir de
çikolata paketi vardı.
Birkaç nazik konuşmadan sonra
Vildan ve annesi mutfağa
geçti.
“Şimdi ben kahve mi yapacağım?”
diye sordu kız annesine.
“Çok saçma!”
“Adettir kızım... Kahveyi

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 11 >>