ne
diyeceğini bilemediğini
gösteriyordu. Vildan merakla
bekledi.
Babası Turgut’u çok daha uzun
süredir tanıyordu. Onun hakkında
pekişmiş düşünceleri mutlaka
vardı.
“Seninle ilgilendiğini
öğrendiğimde... gerçekten çok
mutlu
olmuştum...” diye mırıldandı adam.
“İtiraf edeyim ki, o senin
hakkındaki düşüncelerini
açıklamadan önce bile, ikinizi evli
görmeyi sık sık arzulamıştım. Seni
görmeden çok önce de bana
karşı yakındı. Bir patron gibi
davranmazdı hiçbir zaman.” Güldü.
“Onun bu hali yüzünden ben de
çoğu zaman işçilerime olan
tavırlarımı gözden geçirmek
zorunda kaldım. Benim fikirlerime
değer verdiğini hep gösterdi. Para
konusunda da cimri olmadı.
Gecikmelerimizde de çok sıkmadı.
Bana olan bu samimiliğinin
sebebini hiçbir zaman
anlayamadım. Seni bile görmemişti
daha.
Belki de elektrik meselesidir. Fakat
onunla karşılaştığımız ve
birlikte çalıştığımız günler boyunca
aksi hiç bir tavır içinde
bulunmadı. Borcumuzu
üstlendiğinde de acele
etmememizi, zaman
içinde ödeyebileceğimizi söyledi.
Ama sanırım o zaman seni
görmüştü ve evlenmeye karar
vermişti. Geçen ay ilk kez evlilik
fikrinden ve senden bahsettiğinde
hem şaşırdım, hem de sevindim.
Senin de ondan hoşlanacağını
düşünmüştüm ama sen daha baştan
tepki koydun. Bir kez bile
görüşmek istemedin!”
“Niye isteyeyim ki? Bu şekilde
evlilik mi kalmış? Medeni
cesareti olan bir insan gelip kendisi
tanışırdı!”
“Kendisi zaten tanışmak istedi
fakat... babası aniden
rahatsızlanınca gitmek zorunda
kaldı. Bir keresinde de beni eve
getirdi. Sen dışarıdaydın. O da içeri
girmeden döndü. Çok geç
geldin. Her nasılsa annen bir gün
ağzından sana durumu kaçırdı ve
sen de hemen yanlış anlayıp adama
antipati duydun. Yaşlı
olduğunu düşüneceğin de hiç
aklıma gelmemişti. Ben de ona,
önce
benim konuşmamın iyi olacağını,
görüşme için seni ikna etmeye
çalışacağımı söyledim. Diğer türlü
karşına çıksaydı sen ona hiç iyi
davranmayacaktın!”
Vildan suskundu. Gözleri
babasında,
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç
