Sonrakı
Fatih Murat Arsal Fan
“Diğer arabaya ne oldu?” diye
sordu bir süre sonra.
“O şirketin arabası...” diye
mırıldandı Turgut. “Bu benim.
İzmir’e gelince şoför getirip
götürdüğü için bana onu tahsis
etmişlerdi. Zaman zaman
değişiyor. Sanırım vergiden
düşüyorlardır.”
“Güzel araba...” Gerçekten güçlü
ve seriydi. İçi de harikaydı.
Bu arabayı sürmek zevkli
olmalıydı.
“İstediğin zaman sürebilirsin. Evde
başka arabam da var.
Hatta bu senin bile olabilir.”
Gülümsedi. “Tabii sıfır istersen...
sıfır
alırız. Bundan böyle zengin kocayla
evlenmenin avantajlarından
faydalanabilirsin.”
“Evet!” dedi Vildan hafif bir alayla.
“Faydalanacağım zaten!
Daha ucuz yöntemlerle çocuk
sahibi olabilecekken, bana
bulaştığına pişman olacaksın.
Benden aldığın her öpücüğün
karşılığını vereceksin. Zaten senin
yüzünden vücuduma bile
bakamıyorum. Her baktığımda
bana yaptıklarını ve...” Kızgın
bakan gözleri adamın yüzündeydi
ama aslında kızgın değildi.
Kızgın olmak için elinden geleni
yapmasına rağmen, ona kızmakta
zorlanıyordu. “... ve benim
yaptıklarımı hatırlıyorum.” diye
cümlesini bitirdi.
Genç adam hafifçe güldü onun bu
tavrı üzerine.
“İşin doğrusu... ben de
hatırlıyorum...” dedi acımasızca.
“Allahın seni özenle yarattığını
kabul etmeliyim. Harika bir
vücudun var. Anlaşmamızı karşılıklı
bozmak ve seni yeniden
kollarıma almak için inan her şeyi
yapabilirim.” Gözünün ucuyla,
kızaran Vildan’a baktı. “Bana bir
şans daha vermeye ne dersin?”
“Hayır! İmkânsız! Bir şans daha
yok. Anlaşmamız geçerli...
Seninle bir daha sevişsem bile...
sadece anlaşmamız gereği olacak...
Bir daha beni tahrik etmene izin
vermeyeceğim. Sen de cinsel
ihtiyaçlarını sır gibi sakladığın o
kadınla gider...”
Genç adam otobana arabayı
sokarken, dikkatini yola vermiş
gibi gözüküyordu. Sesini
çıkarmadı. İzmir’e kadar fazla
konuşmadılar. İzmir’i geçip
İstanbul yoluna çıktıklarında,
manzara
yavaş yavaş değişmeye başladı.
Önce Manisa üzerinden
geçeceklerdi.

[1] 2 3 ... 9 >>