zorladın! Belki de
şimdi hamileyim...”
Adam üzüntüyle başını salladı.
“Seni zorladığımı kabul
ediyorum. Benimle ilgilenmediğin
için kızgın ve çaresizdim. Seni
üç yıl bekledikten sonra hayal
kırıklığı duymuştum!”
“Sabredip kalbimi çalmaya
uğraşabilirdin...” Kızgın sesi
titredi. Bunu gerçekten çok
istediğini fark etti. Keşke her şey
yanlış
başlamamış olsaydı.
“Dediğim gibi... Senin kalbini
kazanacak vaktim
kalmamıştı.”
“Bu yüzden de bana tecavüz edip
işi hızlandırmayı başardın!”
Genç adam sıkıntıyla derin bir
nefes alıp sandalyesinde
geriye yaslandı. Gri gözleri
gülmüyordu. Üzgün ve
düşünceliydi.
Erkeksi dudakları kilitlenmişti.
“Planlı değildi!” dedi hafif sertçe.
“Sana dokunmamak, seni
öpmemek için kendimi sürekli
zorluyorum ama sen hep beni
tersleyerek sabrımı zorluyorsun.
Ellerimi senden uzak tutmak için
ne kadar çaba harcadığımı biliyor
musun? Bunu sen anlayamazsın!
Seni kollarıma almak ve kokunu
içime çekmek için çıldırırken
böyle uzak durmak ne kadar zor
bilemezsin! Seni öpmemek için
harcadığım güçten yorgun
düşüyorum...”
Vildan’ın iri gözlerini uzun
kirpikleri biraz gölgeledi.
Gözlerini kucağında kavuşturduğu
ellerine dikti. Ökesi geçiverdi.
Onun kendisini öpmesini arzuladığı
anları hatırladı. Öpmediği
zaman duyduğu hayal kırıklığının
kendisini nasıl etkilediğini
düşündü. Dudaklarının üzerinde
onun dudaklarını hissedemeyince
kuruyan dudaklarını ve sıkışan
kalbini çok iyi hatırlıyordu.
“Hepsi senin kabahatin...!” dedi
yavaşça. “İstersen beni yine
öpersin ama... Karşılık vermemi
sakın bekleme!”
“Bana olan öfken hiç dinmeyecek,
değil mi?” Alaycı bir
şekilde güldü. “Sevişmeseydik bile
beni zaten sevmeyecektin...
Senden alabileceğim hiçbir şey
yok!”
Vildan dudağını ısırdı. Başını
kaldırıp onun yüzüne baktı.
“Benden bir çocuk alacaksın... Bu
sana yetmiyor muydu?” Turgut
cevap vermeyince, devam etti.
“...Ama merak etme. Ailenin
yanında sakin olacağım. Onlara iyi
davranacağım. Kimseyi

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 >>