girerken,
kısa bir bakışla adama baktı.
Yüzünden bir şey anlaşılmıyordu.
“İyi geceler..!” dedi ona.
Adam da başını sallarken “İyi
geceler!” diye karşılık verdi.
Sesinde herhangi bir pürüz ve
üzüntü yoktu artık. Gözlerinde
değişik bir hava vardı. Yenilgiyi
iyice kabullenmiş miydi? Öpmeye
yeltenmedi. Güzel bir şey de
söylemedi. Gülümsemedi. Sonra
döndü ve uzun adımlarla kendi
odasına yöneldi. Vildan da kapısını
kapatıp bir an sırtını kapıya yasladı.
Nefesini saldı. Gerçekten
sevgili olsalardı, adam ayrılırken
onu öperek bırakırdı her halde?
Ama bu üzgün adamın artık
kendisini öpmeye yelteneceğini
sanmıyordu. Nihayet bunu
tamamen engelleyebilmişti. Aslında
çok
istediği bir şeyi yapmasını
engellemişti ama hiç değilse şimdi
kafası rahat olurdu. O kendisini her
öpüşünde içinden bir şey
adama doğru kayıyordu.
Gece rahat bir uyku uyudu. Yatağı
çok rahattı. Gürültü de
olmadığı için deliksiz ve güzel bir
uykuydu. Yolda da biraz
yorulmuştu demek... Uyandığında,
kuş sesleri çevresini sarmıştı.
Aralık camdan, hafif esinti ile
birlikte odaya doluyordu. Kalkıp
gerindi. Çok iyi hissediyordu.
Ayağa kalktı. Etrafı gündüz gözüyle
görmek için cama gitti. Pencereyi
iyice açıp etrafına baktı.
Yeşillikler ve bol ağaç, her yere
yayılmıştı. Ev, sanki saray
yavrusuydu. Bir hareket gözüne
ilişince, dikkatle baktı. Turgut,
elinde çantası, üzerinde şık takım
elbisesi, arabasına doğru
ilerliyordu. Gülümsemediği zaman
ne kadar da erişilmez ve ciddi
duruyordu. Şimdi yüzü daha sert
ve bakışları daha keskindi.
Çantasını arka koltuğa bırakıp,
direksiyona geçti ve arabayı
kendisi
kullanarak parke taş döşenmiş
yoldan hızla uzaklaştı. Demek ki
şoförü yoktu. Saat de çok erkendi.
Kahvaltıda onu göremeyecekti
demek...! Buna biraz üzüldü...
Güzelce duşunu aldı ve giyindi.
Üzerine giydiği siyah etek ve
beyaz gömlek ile çok seksi
olmuştu. Daha kadınsı ve yaşlı
görünmek istiyordu. Makbule
Hanım’ın dediklerinden sonra biraz
kadınsı olmaya

<< 1 [2] 3 4 ... 9 >>