kendisini
zor tuttu. Utangaç bir sesle
cevapladı. “Bilmiyorum... Büyük
ihtimalle... Birkaç gün sonra belli
olur...”
“Turgut’la bu yüzden
evlenmiyorsun... değil mi?”
Vildan kendisinden emin bir
şekilde duruşunu değiştirdi.
“Elbette hayır!”
“Onu sevdiğin için yani...?”
“Evet... tabii...” O kadar hızlı ve
doğal cevap vermişti ki
kendisi de şaşırdı. Kendisine
sevgiyle sarılan kadına o da
bilinçsizce sarıldı.
“Teşekkür ederim...” dedi kadın
yine. “Çok teşekkür
ederim... Sen harika bir kadınsın.
Seni bize kazandırdığı için
Allah’ıma çok şükrediyorum. Bunca
sene oğluma evlenmesi için
baskı yapıp durdum. Ama seni
getireceğini nereden bilebilirdim?
Bilseydim yapar mıydım hiç?”
Gözlerinden akan yaşları gören
Vildan da elinde olmadan
hüzünlendi.
Yeniden kadına sarılırken “Lütfen
yapmayın... Ağlamayın..!
Her şey yolunda... eşiniz ameliyat
olmayı da kabul etti. Hadi...
ağlamayın..” dedi içtenlikle... Onun
da gözleri sulanmıştı. “Beni de
ağlatacaksınız... Sonra çirkin bir
gelin olacağım...”
Kadın kendisini geri çekip sulu
gözlerini zarifçe sildi.
“Metin Bey’in hastalığı ne?
İyileşme ihtimali yok mu?” diye
sordu Vildan ona yavaşça.
“Beyin damarlarından ikisinde
tıkanma var. İki sene önce
belli oldu. O zamana kadar hastalık
nedir bilmezdi. Ben onu nezle
olduğunu bile görmedim. Turgut
ile denizde yüzme yarışı bile
yapardı. Çok güçlüydü. Ama bu
hastalık çıkınca, yavaş yavaş
gücünü kaybetti. Denge merkezi
de bozuldu. Ayakta biraz durunca
dengesini kaybediyor. Onu böyle
güçsüz görmenin beni ne kadar
üzdüğünü bilemezsin. Ameliyat
olmazsa, yakında ölecek... Ama
olursa da fazla şansı yok... Çok zor
bir ameliyat... Ülkede sadece
bir kişi yapmayı kabul etti. O da
şansımıza, İstanbul’da... Ama
Metin kabul etmedi. Ameliyattan
sonra kurtulsa bile felç kalma ve
konuşamama riski var...”
“Siz ne istiyorsunuz?”
“Olmasını tabii... Onu böyle
görmeye dayanamıyorum...
Biliyorum, olsa... kurtulacak!
İnanılmaz gelebilir ama...

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 9 >>