adam
evlenmekten vazgeçerse!? Ne
kadar inkâr etse de onunla
evlenmeye ve çocuğunu
doğurmaya kendisini alıştırmıştı.
Ya
vazgeçerse?
“Üzgünüm...” dedi adam. “O
konuda geri dönüş yok.
Evlenmek istemediğini biliyorum
ama artık vazgeçemem. Fakat
evliliğimiz boyunca tamamen
özgürsün. Senin istemediğin hiçbir
şeyi yapmayacağım. Buna seks
dahil... Ayda bir İzmir’de
görüşürüz
diye konuşmuştuk. Artık buna da
gerek yok. Beni sıklıkla
görmemen için elimden geleni
yaparım. İzmir’e iş için geldiğimde,
haberin bile olmaz. Hayatını
istediğin gibi yaşarsın. İstediğin her
şeyi yapabilirsin.”
Vildan suskunca onun gözlerine
bakıyordu. Evet, onu
yenmişti. Üç yıllık sevgisini
sonunda ezmişti. Büyük ihtimalle
adam artık kendisini sevmiyordu.
Görünüşünü bakılırsa da,
yaptıklarından gerçekten pişmandı.
Ama ısmarlama bebeğinden de
vazgeçmiyordu... Derin bir nefes
aldı.
Toparla kendini... Başardın işte!
“Güzel...” dedi sinirli gözlerle.
Biraz geri adım atmakta ne
sakınca olabilirdi ki? “Hayatımı
mahvettin... Hayallerimi
mahvettin... Bunu anladığına
sevindim. Bana yaptıklarını fark
etmene sevindim. Ama madem
artık geri dönüş yok, ben de bu
durumu ve seni kabullenebilirim
sanırım. Sana alışabilirim. Seninle
olmaya alışabilirim. Ne sıklıkta olur
bilmiyorum. Ne kadar az olsa
o kadar iyi olur ama... bu kibirli
varlığına alışabilirim. Şimdi...”
Derin bir nefes aldı. Boğazı
yanıyordu. Her şeye rağmen
ağlamak
üzere gibi hissediyordu kendisini.
“Eğer söyleyeceğin başka bir şey
yoksa... giyinmem lazım. Saçlarım
ıslak ve üşüyorum.” dedi
titremesi gizlenmiş bir sesle.
Ters sesi, Turgut’un yüzüne tokat
gibi çarpmıştı. Genç adam
yavaşça başını salladı. Gri
gözlerinin ışığı iyice sönmüştü.
Sımsıkı
kapalı erkeksi dudaklardan
kendisini affettirici tek bir söz daha
dökülmedi. Sonra sessizce dönüp
kapıya doğru yürüdü. Kapıyı açıp
arkasına bakmadan çıktı ve
ardından yavaşça kapattı.
7.BÖLÜMÜN SONU
8. BÖLÜM
Turgut sessizce çıkınca,

<< 1 2 [3] 4 5 ... 8 >>