Qeddar ve gunahkar insan vefat edir. Cehennemin qapisinda onu melek qarşilayir. Melek deyir: Cehenneme getmek istemeyeceksen.Eger indi heyatin boyu etdiyin cemi bir yaxşiligi yadina salib, mene desen, bu kifayet eder ki, bagişlanib, Cennete duşesen . Kişi heyecanla fikirleşir, butun qohumlarini, dostlarini, etrafinda olmuş insanlari xatirlayir, onlara ne vaxtsa yaxşiliq etdiyi yadina duşmur. Vaxt bitir, o, xilas ucun bir sebeb tapa bilmir. Kişini Cehennemin qapisindan içeri atmaq isteyirler ki, o, qişqirir: Dayanin, xatirladim. Bir defe meşede gedirdim, yolumun ustunde tor qurmuş horumçeyi gordum, men ordan ehtiyatla keçdim ki, onun yuvasi pozulmasin . Melek gulumseyir, bu vaxt goyden bir horumçek gelir, oz torundan hemin adama uzadir. Adam ipden yapişib Cehennemden yuxari, Cennete qalxmaga başlayir. Bu vaxt aşagida olan diger gunahkar insanlar da torun aşagisindan yapişib, xilas olmaq uçun imdad isteyirler. Bir neçesi tordan tutub qalxir. Kişi qorxur: Birden adamlar agirliq eder, ip qirilar . Ozun xilas etmek uçun o, ayagı ile aşagidan yapişan insanlari yere itelemeye başlayir. Bu vaxt heqiqeten de ip qirilir ve kiei Cehenneme yuvarlanir. Son anda onun qulagina Meleyin sesi gelir: Teessuf. Senin qorxun ve narahatligin qezebe ve paxilliga çevrildi, sen yene de pis emelinden qalmadin. Son anda heç olmasa bir-iki insana yaxşiliq etmek şansini da elden qaçirdin. Bu hereketinle butun omrun boyu etdiyin o birce yaxşiligi da itirdin