gözleri, bir süre
kararsızca kaldı. Kıza
bakışları, ne diyeceğini tam
bilemediğini ifade ediyordu.
“Öfkelenmene gerek yok!” dedi
sonra. “Hevesimi almış falan
değilim. Seni hâlâ dünyadaki her
şeyden fazla istiyorum. Ne olursa
olsun benim için dünyadaki en özel
şey olacaksın. Ama ben bir şeyi
gözden kaçırdığımı fark ettim...”
“Neymiş o?”
“Senin ne kadar tatlı olduğunu,
iyilik dolu olduğunu, öfkene
rağmen sevgi dolu olduğunu fark
ettim. Şu sinirine rağmen ne
kadar insancıl olduğunu gördüm.
Önceden sadece güzelliğine
kapılmıştım. Fakat gördüm ki,
sende daha başka şeyler de var.
Sana
ne kadar baskı yaptığımın, kötülük
ettiğimin farkındayım. Kendimi
affettiremeyeceğimi de biliyorum.
Nefretinin şiddetini gözlerinden
görebiliyorum. Ben, bu şartlar
altında, fazla direnmeyeceğim.
Mümkün olursa ileride sana
özgürlüğünü geri vermeyi
düşünüyorum...”
“Ama...” Sustu. Ne diyeceğini
bilmiyordu. Onunla
evlendikten sonra yeniden
boşanma fikri yüreğini sıkmıştı.
Hangi
genç kız evlendikten sonra
boşanmak isterdi ki? İnsanlar ömür
boyu beraber olmak için evlenmez
miydi?
“İstersen bir süre sonra beni
boşamana izin veririm. Herkes
kendi yoluna gider... Beni hiç
tanımamış olursun. Ömrün boyunca
yetecek paraya sahip olursun. Hiç
sıkıntı çekmezsin. Ama tabii ki
bunları hepsi... babamın ölmesi ve
de çocuğumuzun olmaması
üzerine kurulu... Sadece fikir
üretiyorum...”
Vildan öfkeyle ayağa kalktı.
Dişlerini sıkmıştı. Gözleri
sulanmıştı. Yumruk yaptığı minik
elleri iki yanda sinirle
duruyordu. “Sen... Sen bir
canavarsın.” diye öfkeyle konuştu.
“Senden nefret ediyorum. Benimle
böyle oynamana
dayanamıyorum. Hayatımı
mahvettin. Çevremizdeki herkese
senin
için yalanlar attım. Onlar mutlu
olsun diye seninle evlenmeye bile
karşı çıkmadım. Şimdi de özgür
kalabilmek için babanın ölmesini
umacağımı sanıyorsun? Belki de
ameliyat olmasını, ölmesini
istediğim için sağladığımı
düşünüyorsun? Ama yanılıyorsun!
Asla
böyle bir şey istemem.

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>