da şu an ilgiye ihtiyacı var...
Gözlerindeki tedirginliği
görmüyor musun? Artık onun
karısısın. Bu gece düğün geceniz.
İlk
gecenizde ayrı mı yatacaksınız?
Ben çocuk değilim. Beni
kandıramazsın! Bir sürü ipucu
gördüm... Siz daha evvel birlikte
olmuşsunuz zaten..!”
“Anne!” Vildan hayretle
karşısındaki bilmiş kadına baktı.
İnkâr edecekmiş gibi ağzını açtı
ama sonra üzgünce başını eğdi.
“Anladın mı?”
“Elbette... Çok kolaydı. Oturman,
kalkman, onun gözlerinin
içine bakman, elini tutman... Daha
bir sürü şey! Hoşuma gitmedi
ama... artık evlendiğinize göre
sorun yok!”
“Bir kez oldu zaten...”
“Öyle mi?”
“Evet...”
“Kuşadası’nda mı? Burada mı?”
“Kuşadası’nda... Bilerek olmadı. Bir
kazaydı...”
“Bunun için mi hemen evlenmek
istedin? Korunmadınız mı?”
Vildan utançla başını eğdi.
Yanakları iyice kızarmıştı. Annesi
ile bunları konuşmak çok zordu.
“Dedim ya... Bir kazaydı...”
Nesrin Hanım alaycı gözlerle kızını
süzüyordu. Dudakları
kıvrılmıştı. Onun utandığını pek
görmezdi. Özellikle bir erkek söz
konusu olduğunda bu kadar
yumuşak ve kadınsı olduğunu hiç
görmemişti. Konu Turgut olunca
bu çocuğa bir şeyler oluyordu.
“Ondan hoşlanmadığını
sanıyordum?” diye sordu alayla.
“Hoşlanmıyorum zaten... Dedim
ya! Kazaydı işte...”
“İyi ki hoşlanmıyorsun... Gözün
sürekli çocuğun üzerinde!
Sana baktığı zaman gözlerin
parlıyor. Sana dokunduğu zaman
mutlu oluyorsun! Bedeninden önce
kalbini ona vermişsin...”
“Saçmalama anne ya!” diyerek
annesinin sözünü kesti
Vildan. Gözleri hayretle irileşmişti.
Kadına bakarak isyan etti.
“Ondan hoşlanmıyorum... O
zorbanın teki! Benimle evlenmek
için
bir sürü zorluk çıkardı. Onunla
evlendim çünkü... hamile olmaktan
korktum. Bunu kimseye
açıklayamam. Arkadaşlarıma... size,
yani
en azından babama! O nedense
Turgut’u çok seviyor. Üzülmesini
istemem. Evlendim çünkü...”
“Ondan hoşlanıyorsun..!” diyerek
onun sözünü annesi kesti
bu sefer. “Hoşlanmadığı adamla
kaza sonucu yatmışsın ama... tek
bir kelime

<< 1 2 [3] 4 5 ... 8 >>