bile pişmanlık sözü
duymadım!” Kaşlarını alayla
kaldırdı. “Nasıldı bari? Hoşuna gitti
mi?”
“Anne!” Hayret ve şokla nefesini
tuttu.
“Git hadi... Hoşlandıysan eğer...
yanına git! O iyi bir adam!
En azından bu gece... mutlu olmayı
hak ediyor! Ben diğerlerine bir
şeyler uydururum...”
Kucağında kilitlenen ellerine bakan
Vildan kararsızdı. O
narin elleri terlemişti. İstemsizce
avuçlarını kısa şortuna sildi. Uzun
siyah saçları yüzüne dökülmüştü.
Son kez başını kaldırıp annesinin
yüzüne baktı. Kendisini caydırması
için yalvarırcasına bakıyordu.
Ama ondan hiçbir tepki alamadı.
Usulca yerinden kalktı. Eve
girinceye kadar kimseyi görmedi.
Çalışanlar da yatmıştı. Zaten saat
çok geç olmuştu. Üst kata çıkıp
koridorun başına geldiğinde biraz
duraladı. Sonra derin bir nefes
aldı. Kararlı bir tavırla yürüyüp
Turgut’un odasının önüne geldi.
Elini kapının koluna attı. Ama...
yine durdu. Ne diyecekti ki ona?
Utanıyordu... Sonra yeniden derin
bir nefes aldı ve kolu çevirdi.
Kapıyı çalmamıştı. İçeriye usulca
girdi.
Kimse ortalıkta yoktu. Kendi
odasından daha büyük bir
odaydı. Işıklar yanıyordu. Gözlerini
içeride gezdirdi. Tam ortada
başı duvara dayalı harika bir yatak
vardı. Çok büyüktü. Etraf daha
çok erkeksi eşyalarla doluydu.
Duvarlarda Turgut’un birkaç tane
gençlik resmi asılıydı. Dip tarafta
bir kapı daha vardı. Orası banyo
olmalıydı. Gelen seslere de
bakılırsa kocası oradaydı.
Yavaşça oraya yürüdü. Kapının
ağzına geldi. Çekinikçe
içeriye baktı. Turgut belinde
sadece bir havlu ile aynanın
karşısında
durmuş, dişlerini fırçalıyordu. Islak
saçları alnına dökülmüştü.
Gözleriyle kaslı kollarını, yağsız
gövdesini süzdü. Adamın
seksiliğini inkâr edemezdi.
Diş fırçasını yıkayıp kaldırmaya
hazırlanan genç adam, her
nasılsa onu hissetti. Başını çevirdi.
Kapının kıyısında duran karısını
görünce gözleri kısıldı hafifçe...
Şaşırdığı belliydi.
“Vildan?” Merakla karısına doğru
yanaştı. Çıplakken
cüssesinin iriliği daha da

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 8 >>