belli
oluyordu. Upuzun boyuyla
karşısında dikilip başını ona doğru
eğdi. “Ne oldu? Bir sorun mu
var?” diye sordu. Onun endişesi
üzerine genç kız başını salladı iki
yana.
“Hayır... Bir sorun yok!” dedi
çocuksu bir sesle. Onun
karşısında ne yapacağını bilemeden
durmak genç kızı
utandırıyordu.
“İyi... Bir şey oldu zannettim.”
Sustu. Hâlâ kıza bakıyordu.
Vildan da ona bakıyordu. Genç
adam kaşlarını kaldırdı. Vildan
öylece duruyordu. Turgut sonunda
huzursuzca ellerini havaya
kaldırdı. Meraklanmıştı. “Eee?”
diye uzatarak sordu. Karısının
yüzündeki bir şey belli etmeyen
çocuksu ifadeyi inceliyordu.
“Vildan? Ne oldu o zaman? Neden
odama geldin?”
Genç kız biraz kendisine gelip
yutkundu. Bu adam aptal
mıydı? Aptal olmadığını biliyordu.
Biliyordu ama konu kendisi
olunca tam bir aptal gibi
davranıyordu. Neden görmüyordu?
Herkes görüyorken bu yakışıklı
aptal, neden her şeyin değiştiğini
görmüyordu?
“Ben...” Çekinikçe gülümsemeye
çalıştı. “...diş fırçanı
kullanabilir miyim?”
Adam bir kıza, bir elinde hâlâ
tuttuğu diş fırçasına baktı.
“Niye? Seninkine ne oldu?”
“Benimki odamda...”
“Ne oldu ona? Yeni falan
istiyorsan... şurada bir tane
olacaktı...”
“Turgut...” Ona biraz daha sokuldu.
“...sen aptal mısın?”
Adam kaşlarını kaldırdı yine. Genç
kız kendisine sokulunca
huzursuzlaşmıştı. Gri gözleri
dikkatlice karısının yüzünü
inceledi.
“Vildan... Bence gitsen iyi olur...”
dedi durgun bir sesle.
Genç kız başını eğdi. Saçları
yüzünü örttü. Onun inatçı
olduğunu biliyordu. İnat etmiş,
kendisinin peşinden koşmuştu. İnat
etmişti, kendisini elde etmiş, karısı
yapmıştı. İnat etmiş, kalbine
kadar sızmıştı... Şimdi de inat
ediyordu. Söz verdiği için asla
kendiliğinden karısına
dokunmayacaktı. Artık öpmeye
bile çekinen
bir adam... nasıl yeniden eski
haline döndürülürdü ki?
Başını kaldırdı. Ne kadar da
mesafeliydi.
“Bu gece ilk gecemiz...” diye
mırıldandı. “Biz evliyiz
artık..!”
“Yani?”
“Saçmalama artık! Evliyiz işte!”
Sesi

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 8 >>