Sonrakı
Fatih Murat Arsal Fan
“Beni artık istemiyor musun?”
diye sordu Vildan. Siyah
gözlerinin ateşi devam ediyordu.
Fakat sesi yavaş çıkmıştı. Onun
tepki vermemesine üzülmüştü.
“İstediğimi biliyorsun!” dedi genç
adam sakince. “Ama böyle
olmasını istemiyorum...”
“Ne var ki bu durumda? Bu gece
benim de düğün gecem ve...
ben de yalnız uyumak
istemiyorum! Niye inat
ediyorsun?”
Yanına gidip önünde durdu. Uzanıp
elini tuttu. Bu iri ve
güçlü elleri seviyordu. Onların
yeniden bedeninde dolaşmasını çok
arzuluyordu. Yavaşça çekip onun
isteksizce ve tereddütle ayağa
kalkmasını sağladı. Şimdi aralarında
birkaç santim vardı. Turgut’un
kısılmış gözleri karısınınkilerle
kesişti. Uzun süre kararsızca
yüzünü süzdü.
“Yarın pişman olacaksın...” dedi
dikkatli bir tonla.
Vildan başını salladı. “Belki...
Benim sorunum!”
“Annen istediği için yaptığından...
ona da kızacaksın!”
“Belki... Onun sorunu!”
Turgut sıkıntıyla nefes aldı. “Çok
inatçısın... Bir de bana
inatçı diyorsun?”
“Evet... Bu da senin sorunun..!”
Genç adam kısa bir tereddütten
sonra, onu belinden tutup
hafifçe kendi bedenine yasladı. İri
elleri incecik belini rahatlıkla
kavrayabiliyordu. Vildan ona
yaslandığında, bütün kızgınlığı
geçivermişti. Genç adam son kez
sordu.
“Emin misin?”
Vildan cevap vermektense ellerini
kocasının geniş sırtına
koymayı tercih etti. Kırmızı
dudaklarını uzattı. Hem de çok
emindi.
Şu anda bu aptal adamdan başka
bir şey istemiyordu. Onun ilgisine
ihtiyacı vardı. Onun ısısına ihtiyacı
vardı. Bedeni yeniden onun
dokunuşlarını arzuluyordu.
Göğüslerinde yeniden o ateşli
dudakları
hissetmek istiyordu. Söylediği her
şey bahaneydi. O bu gece
yeniden kadın olmak istiyordu.
Bunu da bildiği tek erkekten
istiyordu. Kollarında mutlu olduğu
tek erkekten...
Bir el sırtından bluzunun içine
girince hazla ürperdi.
Dudaklarına kapanan dudaklara
usulca cevap verdi. Hâlâ inat
ediyordu. Çok arzuluyormuş gibi
görünmek istemiyordu. Sırtının
kavisinde

[1] 2 3 ... 8 >>