alayım...”
dedi sakince. Karısının
yorulmasını istemeyen nazik bir
adam edasıyla yaptığı hareket,
Vildan’ın hoşuna gitti. Elinde
olmadan gülümsedi.
“Ben de geleyim...” dedi ona.
“Pijamasını giydiririm...”
“Olur...”
Küçük kızın odasında, her şey
mükemmeldi. Tam bir çocuk
odasıydı. Vildan onu önce tuvalete
götürdü. Sonra uykusunu fazla
açmadan pijamasını giydirdi. Çocuk
zaten gözleri kapalı giymişti
pijamasını. Küçük yatağına girip
hemen kıvrılıverdi. Vildan
gülümsedi. Çok tatlı bir histi. Anne
olmak güzel bir şey olmalıydı.
Üzerini ince örtüsüyle örttü. Sonra
içinden gelen bir hisle saçını
okşayıp yanağına bir öpücük
kondurdu.
“İyi geceler!” dedi Nilay uykulu bir
sesle.
“İyi geceler tatlım.”
Çocuk hemen uykuya dalmıştı.
Vildan gülümseyerek
doğruldu ve döndü. Gözleri kapıya
yaslanmış bir halde kendisini
seyreden kocasına kayınca
duraladı. Gözlerini açarken
kaşlarını da
havaya kaldırdı.
“Ne oldu?” dedi kısık bir sesle.
Adam omuz silkti. Gülümseyerek
ona bakıyordu. “Çok güzel
bir anne olacağını düşündüm
sadece... Çocuğumun senden
olması
çok hoşuma gidecek. Öfkene
rağmen, iyi bir anne olacaksın.
Anlayışlı ve sabırlısın.”
“Elbette sabırlıyım! Sana
dayandığıma göre..?”
Genç adam güldü. “Doğru! Bana
dayanmak zordur. Annem
hep böyle söyler.”
“İnşallah çocuğumuz da senin gibi
olmaz..?”
Genç adam omuz silkti. “Kim
bilir..? Tek bildiğim, senden
olduğu için güzel olacaktır. Şimdi
ne yapalım? Yorgun musun?”
“Değilim, niye?”
“Annenle babanı da alalım... Şehre
inelim... Deniz kıyısında
kokoreç yiyelim... Sever misin?”
“Ben bayılırım... Babamın da
sevdiğini biliyorum ama...
annem yemezse ona başka bir şey
alırız!”
“Hadi gidip soralım o zaman...”
Sordukları zaman, babası hevesle
atıldı. Gözleri parlamıştı.
“Evet...” diye ağzını açmıştı ki
annesi hemen engelledi
kocasını. Kadının gözleri
uyarırcasına kocasına dönmüştü.
“Ben gelemem...” dedi sakince.
“Kendimi biraz yorgun
hissediyorum. Az önce sen de

<< 1 2 3 [4] 5 6 7 >>