oturmuştu ve
uzun bacaklarını ileriye doğru
uzatmıştı. Geldiğini fark etmemişti.
Bir elinde yeni yakılmış sigarası,
sakin gözlerle İzmir’e ve nefis
deniz manzarasına bakıyordu.
Elinde içki kadehi yoktu. Onun içki
sevmediğini ve gerekmedikçe de
ağzına vurmadığını biliyordu. O
sırım gibi vücuduna iyi bakıyordu
doğrusu… Gerektiği kadar yemek
yer ve asla kendisini şişirmezdi.
Vakit buldukça spor yaptığını da
tahmin ediyordu. Ne sporu
yaptığını veya neredeki spor
salonuna gittiği hakkında hiçbir
fikri yoktu. Fakat yeterince vakit
ayırdığı belliydi. Zaten vakitten bol
neyi vardı ki? Sadece şu sigarayı
içmesi biraz can sıkıcıydı.
Her nasılsa genç adam onu hissetti.
Yavaşça başını çevirdi. Fakat
rahatını bozmadı. Gri gözleri
sadece bir an ışıldamıştı. Ebru her
zaman olduğu gibi o gözlerden
etkilendiğini hissetti. İnsanın içini
delen, etkileyici gözlerdi. Bazen
buz gibi soğuk, bazen de ateş gibi
yanıcıydı. Çoğu zaman ise alaycı
bir tavırla gülümseyen ışıltılı
şeylerdi. Ama şimdi bu gözlerin
güzelliğini düşünme zamanı
değildi. Plana uymalıydı. Başarmak
zorunda olduğu şeyler vardı. Acele
etmemeliydi…
“Herkes seni soruyor… Nereye
kayboldun?” dedi donuk olmasına
çalıştığı bir sesle. Donuk sesinin
arkasından, hafif kızgın olduğu
belliydi. Fakat adamın yüzünde
hiçbir tepki oluşmadı. Karısının
kızgınlığına aldırmamış gibiydi.
Genç adam kendisinden sadece altı
yaş büyüktü. Sevimli çizgilerle
dolu göz kenarları gülmeyi
sevdiğini gösteriyordu. Ay ışığında,
bir süre kocasını seyretti genç
kadın. Onun ne kadar da yakışıklı
olduğunu bir kere daha düşündü.
Yakışıklılığı özellikle başka
erkeklerle yan yana geldiği zaman
mücevher gibi parlıyordu. Ve şu
anda bile, romantik ay ışığının
altında, her hangi bir kadının
nefesini kesecek kadar yakışıklıydı.
Onu ilk gördüğü zaman bile -ve
çoğu zaman-, istemese de
etkilenmişti. Başka bir erkeği
severken bile, Selim’in çekiciliğini
görmezden gelememişti. Her kadın
istemese de ondan

<< 1 2 [3] 4 5 ... 9 >>