iş
olmalıydı. Üstelik konuşması da son
derece düzgündü. Neden bu tip
insanlar dinlenme bahanesi adı
altında aylarca çalışmadan asalak
gibi yaşamayı tercih ediyorlardı?
“Sola…” diye uyardı onu adam.
Ebru’ya kalsa dümdüz giderdi. Onu
yanına aldığı için memnun oldu.
Her iki yol da birbirinden daha
tekinsiz gibi duruyordu. Karanlığı
yırtan farların ışığı birden denize
vurdu. Artık kıyı boyunca giden bol
dönemeçli bir yoldaydılar. Burayı
hayal meyal hatırlıyordu.
“Asıl mesleğiniz ne?” diye sordu
ona. Bu kaslı fizikle amele veya
hamal gibi gözüktüğünü
söylemedi. “Belki sana yardımcı
olabilirim… İzmir’de küçük bir
şirketim var!” Aslında çok da
küçük sayılmazdı. Emrinde iki yüz
kişilik bir çalışan vardı.
Adam bir an gülümsedi. Keskin
köşeli dudakları tatlı bir şekilde
kıvrılmıştı. “Her işi yaptım bu güne
kadar… Tam bir mesleğim var
diyemem…”
“Bir uzmanlık alanın olmalı?
Çocuklarının karnını nasıl
doyuruyorsun peki?” dedi Ebru
biraz sertçe. “Çeşme pahalı bir
yer!”
Adam omuz silkti. “Evli değilim…
Çocuklarım da yok!”
“Yine de iyi anladığın bir işin
olmalı?..”
“Birçok işten iyi anlarım…” dedi
genç adam pek de tevazu
göstermeden…
“Kamyonet motoru tamiri hariç
mi?”
Genç adam ilk kez başını yan
çevirip dikkatle kadına baktı. Ebru
da bir an için bakışlarını ona
çevirdi. Yakından bakınca
gerçekten de ilk fark ettiğinden
çok daha yakışıklı bir adam
olduğunu gördü. Bu esmer surata o
gri gözler çok yakışmıştı.
Genç adam birden gülmüştü. Ebru
da farkında olmadan gülümsedi.
“Evet, sanırım o hariç… Bana iş mi
teklif edeceksiniz yoksa?” diye
sordu genç adam gülen gözlerle.
Az önce ciddi bir suratla o
kamyoneti tamir etmeye çalışırken
çok ürkütücüydü. Genç kadın onun
ciddi halindense bu gülümseyen
halinin daha emniyetli olduğuna
karar verdi. Tekin olmayan
erkekleri sevmezdi.
“Belki!”
“Size o kadar da büyük bir iyilik
yapmıyorum!” dedi genç adam. İş
bulacağı için sevinen bir adam hali
yoktu. Sadece gülümsüyordu ama
pek de
<< 1 ... 12 13 [14] 15 16 ... 19 >>
Balacalar oxumasiney ozude
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç
