diye bitirdi
açıklamasını tüm samimiyetiyle.
Allahtan Yakup bu açıklamayı
makul bulmuş ve fazla
bozulmamıştı.
“Gelip seni alayım… Ben
Çeşme’deyim şu an…” dedi genç
adam.
“Olmaz… O kadar yolu benim için
gelmeni kabul edemem… Hem
toplantı ne zaman bitecek
bilmiyorum… Gerçi şirketin arabası
ile de gelebilirim ama bu mantıklı
olmaz. O kadar da rahat bir kadın
olmadığımı bilirsin. Şoförün
gözünden kaçmayacaktır. Büyük
ihtimalle de haftaya dedikodusu
çıkar. Şimdilik buna dayanamam…
Yine de eğer bu gece erken
çıkarsam kendim gelmeye
çalışırım. Ama… Söz
vermiyorum…”
“Gelemeyeceksin yani?..” Sevdiği
adamın sesi biraz buruktu.
“Çok istememe rağmen bu gece
gelmem zor gibi gözüküyor! Fakat
sabah üzeri oradayım… Söz… Sen
tekneyi hazırla… Gece de…”
Utançla sesi kısıldı. “…sana
istediğini vereceğim..”
Bu son cümle adamın hafif öfkeli
direnişini kırdı. Genç kadının bir
gece daha kollarında olmamasına
dayanabilirdi. “Bekleyeceğim…
Artık sensiz olmak bana çok zor
geliyor…” diye kabullenen bir
sesle fısıldadı. Yine de hasretle
konuşmuştu.
Ebru gülümsedi. “Bana da zor
geliyor…” dedi içtenlikle. “Hoşça
kal…”
Telefonu kapattı.
Kalbindeki tatlı ısı ile işine devam
etti. Bu Korelilerle yapacağı
ortaklık gerçekten önemliydi.
Kendi şirketi ile onlar arasında
yapılacak bir anlaşma, bir iki sene
rahatlatırdı onları. Ekonomik kriz
birçok şirketi sallamış, hatta
batırmıştı. Kendisi de elinden
geleni yapıp bu anlaşmanın
olmasını sağlamalıydı. Fakat şimdi
sevgilisi ile olmak varken onlarla
birlikte yemeğe katılmak kendisine
çok sıkıcı geliyordu.
O gece yemek boyunca aklı
Yakup’taydı. Koreli iş adamlarıyla
ilgilenmeye çalışmasına rağmen
dikkatini veremiyordu. Zavallı
adam, şimdi hevesi kursağında
kalmış bir halde yazlığında tek
başına oturuyor olmalıydı. Vicdanı
sızladı. İçi ona karşı bir şefkatle
doldu. Onun kollarında olacağı anı
düşününce, gülümsememek için
kendisini zor tutuyordu. Sonunda
dayanamadı. Bir fırsatını bulup
eline
<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 19 >>
Balacalar oxumasiney ozude
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç
