bırakmamalıydı.
“Aslında… hatırladığım şeyler çok
sınırlı… Sadece büyük bir balık
çiftliğinin yakınında olduğunu
hatırlıyorum…”
“Balık üretim tesisi mi?”
“Evet… Logosunda inci resimleri
vardı. Daha evvel geldiğimde,
sabah yürüyüşü yaparken fark
etmiştim o tesisi… Açıkta da yarı
batmış bir yük gemisi
görmüştüm… Tabii hâlâ duruyor
mu bilmiyorum…”
Çocuk başını salladı. “Anladım…”
dedi yavaşça. “Orayı biliyorum
ama…” Başını kaldırıp sakin ve yarı
karanlık yola baktı. Kaşları
çatılmıştı. “Orayı siz kendiniz zor
bulursunuz… Zaten ters
yöndesiniz… Geldiğiniz yere geri
dönmeniz lazım… Çeşme’ye
girmeden üç kavşak önce sağa
döneceksiniz…”
“Haritam var…” diye atıldı
aceleyle…
“Yine de bulamazsınız… O yolda
birçok sapak var ve bu saatte yolu
soracak kimse de yoktur oralarda…
Hep villa olduğu için çoğu kişi
yatmıştır! Soracaklarınız da piknik
yapan akşamcılardır. Pek emniyetli
olmaz.”
“Doğru… Fakat başka çarem yok.
Orada hakikaten de bir sürü villa
vardı. Zaten arkadaşımın villasına
gidiyorum… Adı Yakup Sertoğlu…”
Çocuk başını salladı. İsmin
kendisine hiçbir şey ifade etmediği
belliydi. “Tanımıyorum… Telefonu
yok mu?”
“Var da… Sürpriz yapmak
istiyorum…”
Genç çocuk başını yine kaldırdı.
Gözleriyle ileride tamirle uğraşan
adamı gösterdi.
“O sizi götürebilir…” dedi yavaşça.
Ebru ilk kez ürpermişti. Çocuğun o
uzun adamdan bahsettiğini
anlamıştı.
“Bak… Gerek yok… Tarif etsen…”
diye isteksizce başladı.
“Selim Abi…” diye bağırmıştı bile
çocuk. Sonra ciddi bakışlarını hiç
değiştirmeden genç kadına baktı.
“O da zaten bir saattir o külüstürle
uğraşıyor. Size yardım edebilir…
Merak etmeyin, göründüğü gibi
korkutucu değildir!”
Kadının gözlerindeki korkuyu
gördüğü belliydi. Buna rağmen ne
gülümsedi ne de bir şey belli etti.
Uzun adam ise öfkeyle kaputu
çarpmıştı ve ellerini bir beze
silerek gelmeye başlamıştı. Uzun
adımlarını isteksizce atıyordu. Buna
rağmen zor bir hayat yaşadığını
belli edecek şekilde vücudu gergin
ve
<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 19 >>
Balacalar oxumasiney ozude
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç
