3. BÖLÜM
Parti hâlâ devam ediyordu. Genç
kadın iki erkeğin el sıkışmasını
izlerken o gecenin acısını henüz
içinde hissediyordu. Bir zamanlar o
çok sevdiği erkek, artık başka bir
kadınla evliydi. Ve kendisi… Artık
kendisi de bir başka erkekle
evliydi. Adamın o geceki ihaneti
olmasaydı, bu evlilikler
olmayacaktı. Belki de birbirleriyle
evlenecekler ve bir ömür boyu
çocuklarını büyüterek mutlu
olacaklardı.
İç çekmemek için kendisini zor
tuttu. Hamile olmayı istemişti. Bir
dönem bunu gerçekten istemişti.
Hayat pek de adil değildi. Şimdi
kendisi hamile olması gerekirken
arkadaşı Jülide hamileydi. Kendisi
ise kaybettiği zamana acıyordu ve
bunun için üzülüyordu. Dikkatle
Yakup’u süzdü. Evet, onun da acı
çektiğinden emindi. Çünkü Selim’e
bakan gözleri gizlemeye çalıştığı
bir öfke ve nefretle doluydu.
Dudakları gülüyordu ama her an
Selim’e bir yumruk çakacakmış
gibi duruyordu.
“Evlenmeniz sürpriz oldu…” diye
mırıldandı Yakup.
“Doğru… Bizim için de öyle!” diye
gülümsedi Selim. Onun da
gülümsemesi normalden daha
meydan okuyucuydu. Her iki erkek
de karşısındaki boş olmadığını
anlamıştı. Ebru da dehşetle onların
kavga etmesini istemediğini
düşündü. Her ikisi de birbirlerine
çok zarar verecek kadar güçlü
duruyordu. Selim’i bu güne kadar
hep sakin ve alttan alan birisi
olarak görmüştü. Ama şu anda
gergin duruşuyla, meydan okuyan
gülümsemesiyle hiç de o eski sakin
Selim değildi. İçindeki bir şey,
kocasının sandığından daha tehlikeli
bir insan olduğunu söylüyordu.
Aslında onu yine pek tanımadığını
düşündü. Bir yıl önce
tanıştıklarından bu yana Selim’i
yeterince çözememişti. Onun
hayatındaki birçok şey, kendisi için
hâlâ bir gizemdi. Eninde sonunda
bu gizemi çözecekti. Acelesi
yoktu.
Önce Yakup elini çekti.
“Öyle mi? İlk nasıl tanıştınız? Ebru
bana anlatmaya fırsat bulamadı,”
diye sordu sahte bir
gülümsemeyle… Fakat erkeksi
siyah gözleri kıskançlığını zor
gizliyordu.
“Kaybolmuştu…” dedi Selim birden
daha sevimli bir

[1] 2 3 ... 6 >>