şekilde
gülümseyerek. “Gördüğüm en
güzel kaybolmuş genç kadındı ve
ben ona hemen âşık oldum…”
Kalın bir kol genç kadının incecik
beline dolanınca, Ebru istemeden
yutkundu. Bu tür yakınlıklar
anlaşmalarında yoktu ama fena da
olmamıştı doğrusu. Yakup’un
gözlerinin kısılmasını hazla
seyretti. Bu adam ona çok acı
vermişti. Onun için ağlamıştı ve
onu affetmek için sebepler
aramıştı. Şimdi de artık sinir olma
sırası ondaydı. O bunu hak etmişti.
Selim’in parmak uçları belinin
kıyısını okşayınca, hafifçe irkildi.
Uzun süredir erkek eli değmemiş
bedeni ise birden garip bir tepki
vermişti. Parmaklar hâlâ nazikçe
kalçasının üst köşesini okşuyordu.
Kalp atışlarının hızlandığını hissetti.
Midesinden kasıklarına inen tatlı bir
sızı, yutkunmasına sebep oldu.
Gövdeleri birbirine değerken,
yakışıklı ama parayla satın aldığı
adamın cinsel çekiciliğini yine
hissetti.
“Çok romantik… Ne işle
uğraşıyorsunuz Selim Bey?” diye
sordu Jülide. Çok güzel bir kadındı
ve hamilelik ona çok yakışmıştı.
Gözlerinden Selim’i beğendiği
açıktı. Ebru buna hiç şaşırmadı.
Genç adam omuz silkti.
“Bir çok işle… Belli bir işim yok!”
dedi aynı genç kadına bir sene
önce verdiği cevap gibi.
“Öyle mi? İlginç…”
“Şimdilik karım ile beraberliğimin
tadını çıkarıyorum…”
“Zengin kadınla evlenmenin
avantajları…” dedi Yakup biraz
küçümsercesine… “Çalışmaya
gerek kalmıyor!” Ebru belindeki
elin gerildiğini hissetti. Buna
rağmen Selim güldü.
“Doğru!” dedi sakince. İşsiz olduğu
ve karısının parasını yediği
meydana çıktığı için hiç
gücenmemiş gibiydi.
Ebru hemen atıldı. “Yakında
şirkette bir odası olacak…
Yönetime katılacak!” dedi sakince.
“Alışması için zaman tanıyoruz
ona!”
Ne zamandır aklında olan şeyi
söylemişti. Bu Selim’in hiç hoşuna
gitmeyecekti ama bu işsiz güçsüz
adam madem artık kocasıydı, ona
konumuna uygun olarak şirket
içinde bir yer vermeyi
düşünüyordu. Böylece planı
dahilinde yaptığı bu evliliğin fazla
dedikodu çıkarmasını önlerdi.
Selim bir an

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>