beceri gerektirir…”
Bu soru Ebru için beklenen bir
soruydu. Az sonra kocasının ilkokul
mezunuyum diyeceğini tahmin etti.
Belki de ortaokul… Liseyi de
bitirmiş olabilir miydi acaba?
Bazen konuşmaları fazla kültürlü
bir insana aitmiş gibi geliyordu.
Adamın kendisiyle ilgili konularda
fazla konuşmadığını biliyordu.
Onun hangi okulda okuduğunu
kendisi bile bilmiyordu. Belki bir
sır değildi ama içinden ‘keşke bir
üniversite bitirmiş olsa’ diye
geçirdi. Yakup’un seviye farkını
vurgulamaya çalışacak kadar
kendisini beğenmiş olmasından
nefret etti. Bu özelliğini ne yazık
ki daha önceden de fark etmişti.
Genç adam omuz silkti. “Herkes
yaptığına göre ben de yaparım…”
dedi sakince. “Yapan benden akıllı
değil ya!” Öyle bir havayla
söylemişti ki Yakup resmen
hakarete uğramış gibi olmuştu.
Siyah gözleri yandı. İşte o anda iki
erkeğin de birbirlerinden
gerçekten nefret ettiğini anladı
Ebru.
“Üniversite okudunuz mu?” diye
ısrar etti Yakup. Kendisi Bilkent
mezunu olduğu için hep hava
atardı.
“Elbette…” dedi Selim. Onun bu
kadar rahat yalan atması Ebru’yu
biraz üzdü. Fakat her şeyi kendisi
için yaptığını biliyordu ve aslında
minnet duymalıydı. Onun
gerçekten de liseyi bile
bitirdiğinden şüpheliydi. Hayretle
kocası hakkında bu kadar basit bir
bilgiyi bile bilmediğini düşündü.
İntikam ve aşk planları yaparken,
bir çok şeye duyarsız kalmış
olabilir miydi? Öyle gözüküyordu.
Planının özüne o kadar
yoğunlaşmıştı ki, onun heyecanıyla
bazı detayları görmezden gelmişti.
Sevmek insan garip şeyler
yaptırıyordu…
“Ben Bilkent mezunuyum… Siz?”
diye rahatça ve gururla açıkladı
Yakup.
Selim gülümsedi. Hafif bir alayla
onayladı. “Ne rastlantı! Ben de!”
Yok artık!
Bu kadar da yalan olmazdı! Ebru
onu uyarmak için bakışlarını
kocasına çevirdi ama adamın
kendisinden emin yüzü doğrudan
Yakup’a çevriliydi. Attığı yalandan
hiç rahatsız olmamış gibi bir hali
vardı. Yakup da sarsılmıştı. Önce
inanmaz gibi baktıktan sonra
neşeyle

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>