iyi
savunamamıştı. “Ama belki sevgilin
Yakup daha iyi öpüyordur?”
Ebru öylece duruyordu. Hâlâ
kıpırdamıyordu. Cevap
vermiyordu. Başı arkaya atılmış,
öpüldüğü haliyle duruyordu. Genç
adam kendisini tutmuyordu bile.
Ellerini indirdiğinin, adamın
önünde sutyeni ile açıkça
durduğunun ve birbirlerine çok
yakın olduklarının farkında değildi.
İyice uyuşmuştu sanki… Uyku
sersemi olduğu için karşı
koyamadığını düşündü. Bir haftalık
sakalları uzamış şu adamın bu
kadar yumuşak öpmesine ve
kendisinin de buna karşı
koymamasına şaşırmıştı. Fakat
aklını başına almalıydı. Diliyle
dudaklarına dokundu. Bu lezzeti
kabul etmemeliydi.
Dilini dudaklarında gezdirdiğinde
adamın gözleri bir anda ateş
almıştı. Fakat Ebru bunu fark
edemedi.
“Beni öptün?..” dedi kısık bir
sesle. Yavaşça kendisini topladı.
Evet, fena değildi ama?.. İçini
çekti. Sonra da sesini
sertleştirmeye çalıştı. “Bu… Bu ne
cesaret? Beni nasıl öpersin?..”
Yutkundu… Eyvah! Bu bir meydan
okuma değildi ki… Gri gözler yine
ışıldamıştı. Onun kendisini yine
öpeceğini hissetti. Çelik gibi
parmaklar kollarından bu sefer
biraz daha kararlı tuttu. Kendisine
çekişi daha sertçeydi. Dehşetle
ürperdi. Gözleri kocaman oldu.
Susmak zorunda kaldı. Keskin
kenarlı dudaklar kendisine
yanaşırken ağzını itiraz etmek için
araladı. Fakat tek yapabildiği
davetkâr bir şekilde dilinin ucunu
dudaklarına sürmek olmuştu.
Ardından dudakları da bu sefer
daha sert bir şekilde hapsedilmişti.
Bunu yapamazdı!
Onun temiz nefesine, araştıran
dudaklarına, fırsatçı diline izin
veremezdi. İnleyerek onu
ittirmeye çalıştı. Bu çok zordu.
Hem çok güçlü ve ağırdı hem de…
kollarında inanılmaz bir halsizlik
vardı. Bütün vücudunu saran bir
etkiyle ürperdi. Avuçlarının altında,
atletinin asla gizleyemediği kasları
hissetmişti. Dehşetle avuçlarını
onlardan çekmek istemediğini fark
etti. Sıcak ve canlıydı. Güç ve
erkeklik doluydu. Bir kadının
ihtiyaç duyacağı her şey vardı o
gövdede! Çaresizce durakladı.
Ve

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 14 >>