korkaktı! Kendisini öpmeye bile
çekiniyordu! Neden?.. Aralık
dudaklarının titrediğini ve onu
beklediğini hissetmemiş miydi?
“Korkak!” diye fısıldadı. Bu
gecenin başarısının şerefine,
kendisini çok cesur hissediyordu.
Meydan okuyan bakışlarını onun
yakışıklı yüzüne dikmişti.
Dudaklarını kıpırdattı. Dilini
dudaklarında hafifçe gezdirdi. Bunu
niye yaptığını bilmiyordu… Yok…
Aslında biliyordu. Geçen sene bu
hareketin getirdiği sonuçları
öğrenmişti…
Ağzı adamın ateşli dudaklarıyla
kapanınca, neden yaptığını iyice
anladı. Önce karşılık vermemek
için elinden geleni yaptı. Hemen
kendisini salmamalıydı. Fakat bu
çok zordu. Bütün vücudu inatla
kendi benliğine karşı koymaya
başlamıştı. Bu duyguyu biliyordu.
Cinsel olarak güçsüz olmaktan
hoşlanmıyordu. Kontrolünün
kaybolmasına razı olacak
karakterde birisi değildi. Fakat…
yine de… çok güzeldi.
Kollarını tutan kelepçe gibi
parmakların yumuşamasını
memnuniyetle karşıladı. Onun için
bir ödül olarak ellerini adamın
sırtına doladı. Bunun bir davet
olduğunun farkındaydı. Dudaklarını
iyice araladı. Dilinin ağzına doğru
kaymasına izin verdi.
Ağzına adamın tadı gelince,
inanılmaz bir hazla ürperdi.
İnleyerek ona sokuldu. İki iri el
geceliğinin altından kalçalarını
avuçlayınca, gözlerini iyice yumdu
ve bu dokunuşun tadını çıkardı. İç
çamaşırının üzerinden gezinen
eller, kolayca kumaşın içine
kaydı… Bunu daha evvel Yakup da
denemişti ama ona izin
vermediğini hatırladı. Neden
Selim’e bu kadar kolayca izin
veriyordu? Kalçalarının ne kadar
hassas olduğunun yine farkına
vardı. Ateş gibi yanan çıplak tenini
avuçlayan adam, ince vücudunu
çocuk gibi kendi bedenine
çekiyordu.
Zorlukla başını geriye çekti.
Nefessiz kalmıştı. Kızarmış
dudaklarla ve heyecanlanmış
bakışlarla kocasının yüzüne baktı.
“Yakup da sana böyle hissettiriyor
muydu?” diye sordu adam hafif bir
öfkeyle…
“Her zaman…” diye yalan attı
Ebru.
“Ona benzediğim için mi bana
karşılık veriyorsun?” diye sordu
yine Selim.

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 12 >>