acaba?”
“Uyuyamadım işte!”
“Uykusuzluk mu çekiyorsun?”
“Hayır ama…”
“Yanındaki… kadın uyutmamış
olmasın?..”
“Kadın mı?” Adamın sesi
tedirgindi. “Ne kadını?”
“Dün gece evine aldığın kadın?..”
Bir an kısa bir sessizlik oldu. Sonra
Yakup derin bir nefes aldı. “Bak
aşkım… Komşular mı söyledi sana?
Evet, bir kadın benimle eve geldi
ama sonra…”
“Sonra geri mi döndü Yakup?
Sabaha kadar kalmadan?.. Onu
koynuna almadan?.. Sadece çay
içip gitti mi?”
“Bak Ebru… Aşkım…”
“Bana aşkım deyip durma!” diye
bağırdı Ebru. “Bana aşkım deyip
durma! Bana komşun falan haber
vermedi… Ben de oradaydım…
Anladın mı? Ben de oradaydım.
Koşa koşa sana geldim ama sen
evde yoktun. Sana sürpriz
yapacaktım. Seni heyecanla
bekledim. Seni telefonla
aramıştım… Hatırlıyor musun? Sen
o kadınla eve girdikten hemen
sonra! İşte o aradığım sırada ben
de evinin önünde arabamın
içindeydim! Seni ve o kadını
gördüm… Üstelik de bana yalan
söyledin…”
“Ebru… Aşkım… Lütfen bir dinle
önce!”
“Dinleyecek bir şey yok Yakup…”
Ebru’nun sesi buz gibiydi.
“Aramızda her şey bitti! Seni bir
daha görmek istemiyorum… Beni
bir daha arama lütfen!”
“Ebru…” Sesi ağzında tıkalı kaldı.
Genç kadın telefonu kapatmıştı
bile. Öfkeyle şemsiyenin yanına
yürüdü. Sinirli bir tavırla örtünün
üzerine kendisini diz üstü bıraktı.
Yeniden çalmaya başlayan
telefonunu da kıyıya fırlattı.
Meydan okuyan bakışlarını gölgeye
uzanmış adama çevirdi. O gri
gözlerdeki bakış üzerine
kendinden emin bir şekilde güzel
kaşlarını kaldırdı.
“Gördün mü?” dedi. “Yeniden
onun kollarına koşmadım.
Tahmininde yanıldın! Benim için
her şey bitti!”
Adam gülümsedi. “Tahminlerimde
asla yanılmam! Kadınları
tanıyorsam, en fazla bir iki ay
içinde ona geri döneceksin…”
“Sana çok küstah olduğunu
söyleyen oldu mu hiç?” dedi Ebru.
“Hem de birkaç defa!”
“Neden düzgün bir iş bulamadığın
belli! Çok gıcıksın!”
“Bunu da bir iki defa duymuştum!”
Kendini beğenmiş bir tavırla
gülümsemesi genç kadının sinirini
iyice

<< 1 ... 15 16 [17] 18 19 ... 22 >>