bir işle
yeniden hayata başlarsın.”
Adam keyifle güldü. “Hiçbir kadın
şimdiye kadar benden senin kadar
şikâyetçi olmamıştı!”
Ebru biraz kızardı. Sonra biraz
sertçe karşılık verdi. “Kötülük
olsun diye söylemiyorum. Çok
kadın tanıdığından eminim. Ama
belli ki yakışıklılığın bile onları
elinde tutmaya yetmemiş. Bu da
benim söylediklerimi doğruluyor.
Bu serseri hayattan vazgeçmelisin!
Başlangıç olarak ben sana yardıma
hazırım… Bunu unutma.”
“Teşekkürler…” Yine de sesi
ondan yardım isteyecekmiş gibi
değildi. Gri gözleri ise hâlâ
gülümser gibi bakıyordu.
“Bakarız… Sen şimdi ne yapacaksın
peki? Sevgiline bir şans daha
verecek misin?”
Konu hızlıca değişmişti. Ebru içini
çekti.
“Bilmiyorum… Bana karşı… yaptığı
şeyi kabullenemiyorum. Çok
yanlış!” Başını önüne eğip bir an
düşündü. Dişlerini sıkmıştı ama
Yakup’u hatırlayınca yine de
sevgisi depreşti. “Bunu anlamam
çok zor! Sadece öpüşüp
koklaşsaydı belki… belki
affedebilirdim ama…”
“Çok gururlusun değil mi?” diye
sordu adam aniden.
“Bunun gururla ilgisi yok. Ben
normal bir kadınım…”
“Doğru! Fakat sen diğer
kadınlardan daha farklısın… Daha
evvel senin kadar güzelini
görmemiştim. Çok güzelsin ve
nedense saçlarını şu çirkin şekilde
toplayarak kendini çirkinleştirmeye
uğraşıyorsun! Bu çok saçma!
Yüzüne takındığın ciddi iş kadını
maskesi de ne yazık ki güzelliğini
örtemiyor. Galiba iş hayatında daha
ciddiye alınmak için böyle
davranıyorsun! Ben tüm şu soğuk
ve duygusuz görünüşüne rağmen…
içinde erkeğini mutlu edecek kadar
ateşli bir kadın olduğuna eminim!”
“Bunu sadece bir tek öpücükle mi
anladın?” Sesi soğuktu. Ateşli bir
kadın olmak istemiyordu. Hiçbir
zaman dün geceki gibi olmamıştı.
“Hayır… İki öpücük!” diye düzeltti.
“Demek hatırlıyorsun?” dedi genç
adam sıkıntılı bir sesle. Genç kadın
o esnada çok uykulu ve yorgun
olduğu için, o öpüşmeyi
hatırlamayacağını ummuştu.
Sonradan kısmen de olsa onu
öptüğü için pişman olmuştu. Ebru
da adamın nasıl düşündüğünü
anladı.

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 22 >>