Sonrakı
FMArsal
11. BÖLÜM
7 AY ÖNCE…
Ebru gözlerini karşısındaki adama
dikmiş, dediklerine adapte olmaya
çalışıyordu. İzmir’in en lüks
lokantalarından birisinde
oturmuşlardı. Servis olarak önüne
getirilen Çupra balığı, kafasını
karıştırmıştı. Güzelce pişirilmiş ve
güzel sebzelerle süslü halde
tabağına konmuş olan balık, aklına
bir başka erkeği getirmişti.
Hâlbuki, ne güzel, uzun zamandır
onu düşünmüyordu. Geceleri artık
daha rahat yatıyordu. Yaşadıkları
güzel ve zevkli anları unutması
mümkün değildi ama bir şekilde
arka plana atmayı başarması
mümkün olmuştu.
“Ebru?.. Beni affedebilecek
misin?”
Genç kadın gözlerini kırpıştırarak
bir zamanlar sevdiği adam baktı.
Yakup hakikaten üzgün ve pişman
görünüyordu.
“Aylardır telefonuma cevap
vermiyorsun… Beni bu kadar
üzmen yetmedi mi artık? Hatamın
bedelini uzun süredir çekiyorum.
Tüm istediğim yine seninle o eski,
güven dolu ilişkimize dönmek!”
Uzanıp genç kadının elini tuttu.
“Artık bir son versen?”
“Beni çok kırdın Yakup!” dedi
donuk bir sesle.
“Biliyorum…” Pişman sesi doğru
söylediğini gösteriyordu. “Her şeyi
geriye almak isterdim… O gece bir
kadeh içmek için dışarıya çıkmamış
olmayı isterdim… Ben… ben o
kadını iki serserinin elinden
kurtardım… Sonrası kendiliğinden
geldi. Ne olduğunu bile
hatırlamıyorum. Sabah olduğunda
zaten çok pişmandım ve hemen
onu defettim!”
Ebru elini geri çekti. Bu dokunuş
eskiden olsa içini yakardı ama
şimdi adama karşı duyduğu soğuk
öfke yüzünden, fazla bir şey
hissetmiyordu. Üstelik ne olursa
olsun, genç adamın geceyi birlikte
geçirdiği o kadın için böyle basit
kelimeler kullanması da canını
sıkmıştı. Kendisi, beraber olduğu o
muhteşem erkek için aynı
derecede küçümseyici olamazdı.
“Bilemiyorum Yakup… Düşünmem
lazım…”
“Yavrum… Tatlım… Düşünecek ne
var? Seni çok seviyorum. Sen
benim için dünyanın en değerli
şeyisin… Sensiz bir hayatı
düşünemiyorum… Aylardır
çektiğim acıya bir son ver artık!”
“Yeniden sevgili mi olacağız?”
“Sen

[1] 2 3 ... 25 >>