bile harcamıyordu artık.
Ait olduğu yeri bulmuş gibi uysaldı.
Sanki adamın bütün vücut
kıvrımları kendi kıvrımları için
yaratılmış gibiydi. Göğüslerinde,
ceketinin açık bıraktığı çelik gibi
göğsünün ısısını hissedebiliyordu.
Çırılçıplakken bayıldığı bu temas,
şimdi bile içini kavurmuştu. Yanan
gözlerle başını geriye attı. Selim
hatırladığında da uzun ve güçlü
gibiydi sanki. Kendisini saran kollar
çelik gibiydi. Hâlbuki sevişirlerken
çok nazik ve sevecendi…
“Sen gerçekten bana kızmışsın?”
diye şaşkınlıkla mırıldandı Selim.
“Neden?”
“Bunu anlayamıyor musun? Eğer
bana biraz saygın olsaydı gelip beni
görürdün? Görüşmememizi ben
istemiş olabilirim… Bu normal
değil mi? Ben kadınım… Sana nasıl
güvenebilirdim? Fakat sen beni
unutmaya dünden hazırdın! Beni
hemen bıraktın. Üstelik ben
kadınlık gururumu kırıp senin
telefon numaranı da istedim!” dedi
öfkeyle.
“Şirketinde çaycılık yapmam için
mi?”
“Yattığım adama böyle bir iş verir
miydim sanıyorsun? Hoşuma
gitmiyor ama sana değer
veriyordum. İki gün boyunca
arkadaşlığından hoşlandım. Hayatta
yapmayacağımı düşündüğüm şeyler
yaptım. Ve… Ve yapmana izin
verdim. Sen benim hayatımın daha
berbat olmasını o an için
engelledin. Ben de senin hayatını
değiştirmek istedim. Sana daha iyi
bir hayat için fırsat sunmak
istedim. Neden sana yardım
etmeme izin vermedin?”
“Ne değişecekti? Gördüğüm
kadarıyla yine o şaşkın kurbağaya
dönmüşsün! İkinizi bir arada
görünce bundan mutlu olacağımı
mı sanıyordun?”
“Onu seviyorum… Onunla olan
durumum farklı! Sen bunu
anlamazsın!”
Genç adam garip bir tavırla
gülümsedi. Gözleri kararmıştı.
“Demek seviyorsun? Peki, sonunda
amacına erdi mi? Seninle yatmayı
başarabildi mi?”
“Bu seni ilgilendirmez! Üstümde
hak sahibi değilsin! Yakup da değil!
Kiminle seks yapacağıma ben karar
veririm. Ayrıca beni takip ettiğine
göre yatıp yatmadığımızı neden
bilmiyorsun?”
Adam kollarının baskısını biraz
arttırınca Ebru dişlerini sıktı.
Bedeni iyice ona

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 25 >>