yapışmıştı.
“Söyle bana!” diye emretti Selim.
“Onunla yattın mı, yatmadın mı?”
“Peki, sen benden sonra kaç
kadınla yattın? Bir, üç, beş? Belki
de bir düzine! Benim gibi inatçı bir
bakireyi bile bir günde koynuna
aldığına göre kim bilir altı ayda
hayatında kaç kadın olmuştur?
Söylesene hadi? Önce sen açıkla,
sonra ben de açıklayacağım!”
Meydan okuyan öfkeli bakışları,
genç adamın yüzüne dikiliydi. O
soğuk kadının bu serserinin
yanında böyle ateşli olmasını
kendisi bile anlayamıyordu. Onun
yanında ya arzudan ya da öfkeden
ateşleniyordu.
Genç adam gülümsedi ama ışığı
gözlerine kadar ulaşmadı. Onu
yavaşça saldı. Güçlü kolların baskısı
ve iri vücudun teması olmayınca,
soğuk hava birden genç kadını
çepeçevre sarmıştı. Cevap
bekleyen öfkeli bakışları ile adamı
süzüyordu. Selim başını salladı.
“Bana kızgın olduğun çok açık! Ne
yaptığımı tam bilmiyorum ama
seninle o hafta sonu olanlar
yüzünden beni suçluyorsan?..”
“İlgisi yok!” dedi Ebru sinirle.
“Seni hiçbir şey için suçlamıyorum.
Ben yirmi dört yaşında yetişkin bir
kadınım. Yakında yirmi beş
olacağım. Kararlarımı kendim
verebilirim. İstediğim adamla
birlikte olma hakkına da sahibim.
Seninle oldum diye bir pişmanlık
duymadım bu güne kadar! Ama
şunu o kalın kafana sok! Ne senden
hoşlanıyorum, ne de aşığım! Benim
sevdiğim adam belli! İkimiz
arasında olan şey ise, sadece basit
bir hormonsal dürtüydü. Güzeldi…
Kabul ediyorum… Hatta harikaydı.
Ama başka bir şey değil!”
“Evet… Bunu kabul edebilirim.
Fakat bana kızgınsın! Neden? Oysa
senin istediğini yaptım?.. Söz
verdiğim gibi davrandım. Sana
askıntı olmadım. Arada sırada seni
kontrol ettiğim doğru… Kendimi
göstermeden… Seni rahatsız
etmeden! Beni görmekten
hoşlanmayacağını düşündüm. Senin
yanında zaten çalışamazdım. Seni
gördükçe sarılıp öpememek benim
için korkunç bir eziyet olurdu. O
adamla seni görmeye de
dayanamazdım. Senin önereceğin
her hangi bir iş, benim için
mümkün değildi. Bir çocuk
olmadığını görünce de

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 25 >>