öğrenmek
zorundaydı.
Bakışlarını kaldırdı.
O zaman gördü Selim’i…
Lokantanın çıkışındaydı. Yanında
çok güzel bir kadın vardı ve bu
esmer kadın görevliden pahalı
vizon kabanını alıyordu. Ta uzaktan
bile olsa gözleri kesişti. Ebru
gözlerini kaçırmak istedi ama bunu
yapamadı. Genç adamın bakışları
kendi gözlerini hapsetmiş gibiydi.
Sonra telefonu çaldı. Telefonu
çalınca neden öyle baktığını anladı.
Şimdi Selim’in bir elinde o pahalı
telefonu vardı ve kulağına
götürmüştü. Çok tutmadı ve
yanındaki kadın vizon kürkünü
giydiğinde, telefonunu kapatıp
gülümseyerek o esmer kadına
baktı.
Aynı anda Ebru’nun telefonu da
susmuştu.
Onun kadına gülümsemesinden
Ebru nedense hiç hoşlanmadı.
Kapıdan çıkıncaya kadar
arkalarından baktı. O kadının kim
olduğunu merak etti. Zengin
olduğu belliydi. Peki, Selim neden
öyle şık giyinmişti? Kendi
yanındayken, o hafta sonu gayet
bıçkın ve rahat giysileri vardı.
Yavaş yavaş onun jigololuk
yapmaktan daha çok hoşlandığını
düşünmeye başlıyordu. Hem güzel
kadınlarla birlikte oluyordu, hem
de iyi para kazanıyordu.
“Kim aradı?” diye sordu Yakup.
Ebru hemen yanında duran
telefonuna baktı. Eline alıp
öylesine ekranda gözüken
numaraya baktı. Sonra ifadesiz bir
sesle “Tanımıyorum…” dedi.
“Herhalde yanlış numara!”
“Bir ara istersen?”
“Gerek yok. Çok isteyen yine
arar!”
Çok geçmeden onlar da
yerlerinden kalktılar. Ertesi gün
görüşmek üzere Jülide ve Güven
ile lokantanın önünde ayrıldıktan
sonra, Yakup’un arabasına bindiler.
BMW ıslak yollarda kayar gibi ama
güvenle gidiyordu. En sonunda
genç kadının evinin önüne vardılar.
Araba evin içinde bulunduğu
güvenlik kontrollü bahçeye girdi.
Sonra yumuşak bir frenle iki katlı
lüks villanın önünde durdu. Her
taraf ışıl ışıldı. Bir iki çalışan da
etrafta geziniyordu. Ebru’nun
evinde tam yedi kişi çalışıyordu.
Eskiden daha kalabalıktı ama annesi
ve babası öldükten sonra bazılarını
işten çıkarmıştı. Onların
hizmetlerine artık ihtiyaç
duymuyordu. Tabii

<< 1 ... 16 17 [18] 19 20 ... 25 >>