tamamen
ortada bırakmamış, ya başka evlere
yerleştirmiş, ya da şirket içinde bir
iş bulmuştu.
“Evin bu kadar kalabalık olduğu
için sinir oluyorum!” dedi adam
sıkıntıyla. “Seni rahatça
öpemiyorum bile …”
Ebru gülümsedi. Gözleri anlayış
doluydu. Bu sevdiği adamdı.
Kendisini toplamalıydı. Son
haftalarda ona olan kızgınlığı
yüzünden biraz soğuk davrandığını
kabul ediyordu. Elbette ki o bir
erkekti. Elbette ki ihtiyaçları vardı.
Tıpkı kendisinin olduğu gibi… Artık
kendi bedeninde de cinsel
dürtülerin geliştiğini fark ediyordu.
Bir kadındı ve bir erkeğin
dokunuşlarına ihtiyacı vardı.
Yakup’u kendi üzerinde hayal
etmeye çalıştı. Onun bacaklarının
arasına yerleşmesini ve içinde
hareket eden organının vereceği
hazzı düşündü. Tek sorun bakire
olmadığını hemen anlayacak
olmasıydı. Hatta kendisini bu işten
zevk almaya Selim’le olduğu gibi
kaptırırsa, artık tecrübeli
sayılabileceğini bile görecekti.
Tabii kendisinden önce başka bir
erkek olduğunu öğrenince, önce
hayal kırıklığına kapılacaktı…
Hayır, çok sinirlenecekti… Bir
keresinde bakire olup olmamasının
önemli olmadığını söylemişti ama
gerçekçi olmadığını tahmin
ediyordu. Sonra ne olurdu? Büyük
ihtimalle benzer bir durumu
kendisi yaşadığı için bu durumu
kabul edip ilişkilerini devam
ettirmeye çalışacak ve her fırsatta
kendisini yatağa atacaktı. Olası
evlilik planları da suya düşecekti.
Bakire olmayınca artık kendisiyle
evlenir miydi ki? Kim bilir!? Belki!
Zaten evlilik lafını çok sık ettikleri
söylenemezdi… Yakup hiç de
evlenmek istiyor gibi
gözükmüyordu!
Olsun… Evlenmek şart değildi.
Belki de bu adamdan bir çocuk
yapsa iyi olurdu. Onun çocuğu da
güzel olurdu. Yakışıklı adamdı. Altı
ay önceki ilk tecrübesinden sonra
çocuk konusunu daha sık düşünür
olmuştu. Çocuk sahibi olmak için
evlenmesi gerekmiyordu. Özgür ve
zengin bir kadındı. Sosyete bunu
kendi başına buyrukluğuna verirdi.
Şımarık ve soğuk iş kadının babasız
bir çocuk doğurması kısa

<< 1 ... 17 18 [19] 20 21 ... 25 >>