gün
karşısında oturan diğer adam kadar
yakışıklıydı. En azından ona
yakındı…
O ne yapıyordu acaba?
Kendisini bir daha görememişti.
Tam beş ay olmuştu ve ondan
hiçbir haber yoktu. Hâlbuki
kendisine söylediği son sözleri
gayet iyi hatırlıyordu.
‘Ben seni bulurum …!’
İçinden gülmek geldi. Ne hamile
kalmıştı ne de o adam kendisini bir
daha bulmuştu… Tanımadığı bir
yabancının çocuğunu doğurmak
neden kendisine hiç itici
gelmemişti? Aslında inanılmaz bir
şekilde hamile kalmak isterdi ama
kalmayacağını biliyordu zaten.
Yumurtlama zamanı, hamile
kalmasına uygun değildi.
Seviştikleri zaman bunu gayet iyi
biliyordu. Sadece onu bir kere
daha görmek için blöf yapmıştı.
Onun ne soyadını biliyordu ne de
yaşadığı yeri… Telefonu bile yoktu.
Ama kendisini bulacağını
söylemişti. Bulmasını beklediğine
de inanamıyordu. Onu yeniden
görmeyi istediğini kabul ediyordu.
Acaba bir kadın bir erkeği
severken başka bir erkekten
hoşlanabilir miydi?
Yemekten sonra onu eve bırakan
Yakup’un kendisini hafifçe
öpmesine de sesini çıkarmadı.
Genç adam da hemen ona baskı
yapmak istemiyordu. Genç kadının
hâlâ durgun olduğunu
görebiliyordu. Acele edip işleri
kötüleştirmeye gerek yoktu.
Bu şekilde bir kaç hafta çok sakin
geçti. Arada görüşüp yemek
yiyorlardı. Fakat Ebru inat etmişti
bir kere… Yeniden Yakup’un
yakınlaşmalarını engelleyecek
kadar mesafeliydi. Garipti ama
bunu yaparken de zorlanmıyordu.
Gerçekten de şu anda başka türlü
bir yakınlaşmayı istemiyordu.
Adamın sabırsızlandığını biliyordu
ama içinden onunla değil yatmak,
öpüşmek bile gelmiyordu. Hâlbuki
hormonları çok sağlıklı çalışıyordu.
Çok garipti… Çok garip…
‘Ne oluyor bana böyle?’ diye kendi
kendisine sormuştu bir keresinde.
Neden eski coşkuyu
hissetmiyordu?
Kendisini iyice şirket işlerine
vermişti. Zaten ekonomik kriz
vardı. İşleri yolunda tutmak zordu.
Kore işi istediği gibi olmamıştı.
Pazarlama müdürünün yetersiz
olduğunu düşünüyordu. Ona bir
şans daha vermişti içinden.

<< 1 2 [3] 4 5 ... 25 >>