gelen
gidenleri izledi. Zengin erkekler ve
kadınlar… Çoğu mutlu ve rahat
gözüküyordu. Pahalı arabalardan
inmek, iyi bir yemek yiyeceklerini
bilmek, onları mutlu ediyor
olmalıydı.
Oysa kendisi hiç mutlu değildi.
Uzun süredir içi sıkılıyordu.
Hayattan beklediği fazla bir şey
yoktu. Üzüntüyle başını eğdi.
Keşke Selim ile birlikte olduğunu o
hafta sonu hamile kalabilseydi…
Garipti ama bunu bütün yüreğiyle
arzulamıştı. Olmayacağını bile
bile… Bir bebeği olsaydı eğer
hayatının bir amacı olacaktı.
Bebeğine bakardı. Onu besler ve
iyi bir evlat olarak büyütürdü.
İşlerini biraz hafifletir ve çocuğuna
daha fazla zaman ayırırdı. O
sersemin çocuğu güzel olurdu da
üstelik! Esmer, dalgalı saçlı bir
çocuk…
Neredeydi?
Bazı hafta sonları yürüyüş
yapıyordu. Kemeraltı’nda,
Kordon’da kendi başına geziyordu.
Tek başına yapılan sakin
yürüyüşlerdi bunlar. Vakit
geçirmek için de iyi bir yöntemdi.
Sıkıcı hafta sonları hiç değilse biraz
renkleniyordu. Son bir aydır hafta
sonlarının akşamları ise çoğunlukla
Yakup tarafından dolduruluyordu.
Tıpkı bu gece gibi…
İtiraf etmese de bu yürüyüşlerde,
gözü hep o kot pantolonlu çekici
erkeği arıyordu. Bir amacı yoktu.
Sadece onu bir kere daha
görebilmek istiyordu. O hafta
sonunun bir aptallık olmadığını ve
ikisi arasında geçen güzel bir
beraberlik olduğunu biliyordu. Hiç
pişman değildi. Başlangıçta Yakup’a
inat olsun diye yaptığını sanmıştı
ama artık öyle olmadığını
biliyordu. O bir rahibeyi bile yatağa
atabilecek çekicilikte ve çok
tecrübeli bir erkekti. Yakup’tan
aylarca esirgediği şeyi ona bir
gecede vermek, bazen kendisini
hafif bir kadın gibi hissetmesine
sebep oluyordu. Fakat yine de
pişman değildi. Güzeldi…
Değişikti…
Aklına takılan başka bir şey daha
vardı.
Ona hizmetlerinin karşılığı olarak
verdiği çekin parası hesabından
tahsil edilmemişti. Neden?
Tesadüfen fark etmişti. Sonra
bankadan bunu kesin olarak
sordurmuştu. O para çekilmemişti.
Ne Selim tarafından, ne de onun
çeki

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 25 >>