sıkıntısı
arttı! Artık gelmeyeceğine kanaat
getirmişti. İzmir’in her yerinden
yarım saatte buraya gelinebilirdi.
Üstelik bu saatte trafik de olmazdı.
Demek ki kendisini görmek
istemiyordu? Zaten aslında Ebru da
onu görmek istemiyordu!..? Tam
Yakup ile ilişkilerini düzelttikleri
bir aşamada, Selim’in ortaya
çıkması hiç uygun olmamıştı. Evet,
en iyisi onu bir daha görmemekti.
Yine de belli bir stres altında
beklemesine devam etti. Bir süre
sonra Rezzan Hanım’ın hafif bir
tebessümle kapıyı açtığını ve uzun
bir adamı içeriye aldığını görünce,
elinde olmadan kalp atışları
hızlandı. Dışarıya bir arabanın
geldiğini duymamıştı.
Hayal âleminde gibi ayağa kalktı.
Selim’in nazik bir gülümsemeyle
Rezzan Hanım’a teşekkür ettiğini
gördü. Kadının gözlerinden onun
Selim’i ne kadar da beğendiği belli
oluyordu. Tabii bir kadın uzmanı
olarak Selim Bey’in bunu başarması
zor değildi. Üzerindeki takım elbise
evin ışıklı ortamında ona daha da
yakışmış gözüküyordu. Düzgün
taranmış saçları belli ki hafif bir
rüzgârla seksi bir şekilde alnına
dökülmüştü.
Elinden geldiği kadar doğal
görünmeye çalışarak elini uzattı.
“Hoş geldin… Selim!” dedi sakince.
Genç adam da dudaklarında hafif
bir tebessümle “Hoş bulduk!” dedi.
Gri gözleri genç kadının topuz
yapılmış saçlarından güzel yüzüne
kaydı. Elleri birbirine değince bir
süre bakıştılar. Sonra Ebru elini
geri çekti. Gözleri Rezzan Hanım’a
kaydı. Kadın baygın baygın Selim’e
bakıyordu. Ebru boğazını temizledi.
“Evet… Selim… Rezzan Hanım ile
tanıştın herhalde? Benim en büyük
yardımcım ve arkadaşımdır
kendisi…”
Kadın bu güzel tanıştırma ile gurur
duymuş bir halde gülümsedi.
Gözleri kendisine sevimli bir
şekilde bakan genç adamdaydı.
Onun yanında ufacık kalıyordu.
Selim yine bu minnacık kadına şık
bir tebessüm attı.
“Tahmin etmiştim… Az önce
tanıştık zaten! Birkaç kelime
konuştuk. Bence çok tatlı bir
hanım…” diye onayladı. Bu söz
kocaman kadını bir genç kız gibi
kızartmıştı.
“Oturmaz

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 19 >>