misafir odası
hazırlatmıştım. Saat epeyce geç
oldu… Benzer şekilde ben de sana
misafir olmuştum hatırlarsan? Sen
bilirsin tabii. Kalmak istersen yerin
hazır!”
Genç adam bir an sessizce durdu.
Gri gözleri ne düşündüğünü belli
etmiyordu ama Ebru onun kalmak
istemediğini hissetti. Rezzan
Hanım’a bakarak “Sen istiyorsan
yat artık Rezzan Abla… Geç oldu
zaten. Bu arada Selim Bey de kalıp
kalmayacağına karar verir. Onu
zorlamayalım. Eğer Selim Bey
kalmak isterse ben onu odasına
götürürüm…”
“Hay hay… Senin odanın yanındaki
misafir yatak odasını hazırlattım…”
İki oda arasında bir kapı olduğunu
unutmuş olamazdı. Genç kadının
dudaklarının sinirle kısılmasına,
gözlerinin içinde öfkeli bir ışığın
yanıp sönmesine aldırmadan
gülümsedi. “Sen yolu gösterirsin
artık! Benim yatmadan önce
yapmam gereken birkaç şey daha
var. Hepinize iyi geceler!”
Kadın gittiğinde ortada ağır bir
sessizlik hüküm sürdü. Çayını
karıştırıp bir parça lezzetli
kurabiyeden ısıran Ebru, genç
adamın etrafını seyrettiğini gördü.
Bu zengin evi ona farklı gelmiş
olmalıydı. Çayını yudumlarken
sordu.
“Söylediğin gibi enişten zenginse,
neden sana düzenli bir iş
ayarlamıyor?”
“Onun işleri Ankara’da… Aslında
kardeşimle buraya bir iş için
gelmişlerdi… Burada evleri yok. İki
güne kadar dönecekler. Ben ise
Ankara’yı pek sevmem. Fazla
kasvetli…”
“Sık gider misin? Ben sadece üç
kere gittim…”
“Oldukça sık… Bu da bana
yetiyor.”
“Eh… Madem kardeşinin yanında
kalmıyorsun, o halde… istersen
tabii… gece burada kalabilirsin?
Saat on bir oldu. Dönmek için geç
bir saat?” Sesini olağan tutmaya
çalıştı. Fazla da ısrarcı olmak
istemiyordu. “Ayrıca taksi paranı
ödemek için de ısrar ediyorum…”
“Buna gerek yok ama… Sanırım
kalabilirim… Bu bir ödeşme mi?”
“Sen beni zor bir zamanımda
misafir etmiştin!”
“Ama başka şeyler de yapmıştık?”
“Bunu aklından çıkar. Seninle
sevişmem… Sana sunduğum şeyin
içinde sadece kalacak yer ve
yiyecek var. Kadın yok…”
“Anladım…” Etrafını izledi

<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 ... 19 >>