bir daha
hiç görmedim… Bu geceye kadar!
Altı ay boyunca belki görürüm
diye umdum ama o ortadan öylece
kayboldu.”
“Görmedin mi? Yani sadece hafta
sonu için basit bir ilişki miydi?”
“Benim için evet! Biliyorsun,
erkekler zengin bir kadın görünce
cıvıtıyorlar! Hele fakirlerse! O da
işsiz güçsüzün birisiydi… Çok
yakışıklı olduğunu kabul
ediyorum… Yatakta da çok iyiydi.
Ama bir amacı yoktu. Önüne gelen
her işte çalışan birisiydi. Düzenli
bir işte çalışamayan, amaçsız
insanlardan nefret ettiğimi bilirsin!
Görüşmemeyi ben istedim. Benden
faydalanmak isteyecek diye
korkuyordum. Yine de…” Sustu,
devam etmedi.
“Yani adamla rahatça yattın,
sevişmenizden hoşlandın ve sonra
da onu bir daha görmek
istemediğini mi söyledin?”
Anlamaz bakışlarla Ebru’yu
süzüyordu. Bu genç kadının iyi
niyetli ve insancıl olduğu günleri
biliyordu. Herkese yardım eden
sıcakkanlı halini çok iyi
hatırlıyordu. Zengin fakir ayırımı
yapmadan herkesle konuşur, iyi
anlaşırdı. Fakat zaman içinde,
büyüdükçe katı ve insanlara karşı
mesafeli olmaya başlamıştı.
“Aynen öyle!” dedi duygusuzca
Ebru. “Kötü göründüğünü
biliyorum. Bakma öyle! Benden
para koparmaya çalışmaması için
yaptığımızın sadece o hafta sonuna
ait geçici bir şey olduğunu
söyledim. Güzel olduğunu ama bir
daha görüşmememiz gerektiğini
ifade ettim. Peşime düşecek diye
korkuyordum…”
Ebru’nun sesi titreyince, Rezzan
Hanım kaşlarını çatarak genç kadını
dikkatle süzdü. Bir şeyler yanlıştı
ama ne olduğun anlamıyordu.
“İstediklerin pek de olmuş gibi
durmuyor? Ne ters gitti? Seninle
bir daha görüşmek için ısrar mı
etti?” diye merakla sordu.
Ebru ise alaycı bir tavırla
gülümsedi. “Aksine… Hemen kabul
etti. Görüşmeyelim deyince inan
bana hiç ısrar etmedi.”
“İyi o halde! Ya sana askıntı
olsaydı?” Sesi rahatlamış çıkıyordu.
“Olmadı…” Sıkıntılı bir şekilde
yanağının kıyısındaki saçları
kulağının arkasına attı. “Öf… Ben
bir salağım… Aslında askıntı
olacağını umuyordum… Yani
istiyorum diye değil!

<< 1 2 [3] 4 5 ... 19 >>