“O
kadının yanında mısın?”
“Hangi kadın?”
“Aptal gibi davranma! Lokantadan
birlikte çıktığın o esmer güzelden
bahsediyorum…”
“O mu? Hayır, onunla birlikte
değilim…”
“Ne o? Müşterini kaçırdın mı?”
“Öyle de diyebiliriz!”
“İyi o halde… Ben… ben evdeyim.
Eğer iyi demlenmiş bir fincan çay
içmek istiyorsan… buraya
gelebilirsin!” Sesinin sakin çıkması
dolayısıyla kendisini kutladı. Biraz
duraklamalar vardı gerçi ama… O
kadar da olurdu. “Bir taksiye atla
ve hemen gel! Ben parasını
veririm!”
“Ebru…” Adamın sesi sıkıntılıydı bu
sefer! “Gelmesem daha iyi…”
“Neden? Sadece konuşacağız…
Belki de sana bir iş veririm… Bu
konuda ısrarlıyım. Şu anda her ne
yapıyorsan ondan daha iyi bir iş!
Jigolo olman hoşuma gitmiyor…”
Genç adam yine güldü. “Değilim
zaten…”
“Gelecek misin?
“Gelemem…”
Genç kız dudaklarını sıktı.
Reddedilmek hoş bir şey değildi.
Özellikle kendisi gibi yırtıcı bir iş
kadını için! Uzun zamandır kimse
ona böyle karşı koymamıştı.
Kaşlarını çattı.
“Sebep?”
“Gelirsem…” Onun telefonun diğer
ucundan derin bir nefes aldığını
hissetti. Belli ki adam hakikaten
sıkıntı içindeydi. “Ebru, gelirsem
eğer, seni kollarıma almadan
bırakmam! Bugün lokantada seni
bırakabilmek için tüm gücümü
harcadım! Ve seni yeniden
kollarıma alırsam da… sonunun
arkadaşça biteceğini sanmam.
Seninle yine sevişmeden oradan
asla ayrılmam! Gelirsem bu işin
sonunun yatakta biteceğini bil!”
“Bu…” Kızarmıştı… Onun bu kadar
açık konuşmasını beklemiyordu.
Kasıklarında ve göğüslerinde tatlı
bir sızı hissedince, bundan
hoşlanmadı ve homurdanmaya
benzer bir sesle emretti. “Bence
bu çok iddialı bir laf! Bunu belki…
tartışabiliriz. Ama şimdi seni
bekliyorum. Gecikmeden gel, çay
hazır!”
Telefonu kapattı. Ona bir daha
itiraz etme şansı vermeyecekti.
Gözleri Rezzan Hanım’daydı.
Kaşlarını kaldırdı.
“Duydun mu?” dedi.
Telefonun hoparlöründen gelen ses
çoğu zaman yandaki birisi
tarafından gayet rahat
duyulabiliyordu. Onun kulaklarının
çok iyi işittiğini

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 19 >>