bu. Ve daha bir sürü şey
biliyorum…”
“Tabii. Şey… Ebru Hanım
anlatmıştır!” diye onayladı Kemal
Bey.
“Ben hiçbir şey anlatmadım…”
diye mırıldandı Ebru. Bunların hiç
birinden kocasına bahsetmemişti.
Gözleri soru dolu olarak kocasını
süzüyordu. “Bunları nereden
biliyorsun? Çoğu gizlidir. Hepsi
gazetelerden olamaz…”
“Tesadüf diyelim…” derken
gülümsemesi devam ediyordu.
Birden ayağa kalktı. “Şimdi bana
odamı gösterir misiniz Kemal Bey?
Patron beni de kovmadan işimize
bakalım…”
Yarım kalmış çaylara aldırmadan
odadan çıktılar. Ebru soru dolu
gözlerle hâlâ arkasından bakıyordu.
Bu kadar şeyi bilmesi normal
miydi? Daha başka şeyler biliyor
muydu? Pazarlama müdürünün
usulsüzlük yaptığını tesadüf eseri
keşfetmişlerdi ve bunu herkesten
gizlemişlerdi. Adam yaptığı her
işten gizlice komisyon alıyordu.
O hafta kocasını işyerinde çok
ender gördü. Ama onunla ilgili
haberleri başkalarından alıyordu.
Kemal Bey arada Selim’in ne
yaptığını ona söylüyordu. Kayda
değer bir şey olmuşsa hemen
haber veriyordu. Evde kendisinden
bilgi alamıyordu çünkü yalnız
kaldıklarında, boş vakitlerinin çoğu
konuşmaktansa sevişerek
geçiyordu. Üstelik genç adam fazla
ketumdu. İşte yapılanlar hakkında
kısa bilgiler verse de evde, genç
kadının emrinde bir personel değil,
genç kadına hükmeden bir kocaydı.
Fakat bir haftada bile o kadar çok
şey olmuştu ki…
Selim, aynı gün tüm pazarlama
departmanıyla görüşmüştü… Bu
ilginçti. Kendisini tanıtmış ve
onlara amaçlarını ve onlardan ne
istediğini belirtmişti. Son derece
profesyonel ve etkileyici olduğu
görülmüştü. Başlangıçta o bölümde
çalışan personel onu küçümser gibi
dinlemişti. Bir film artisti kadar
yakışıklı birisi patron olamazdı.
Ancak takım elbisesi içindeki genç
adam o kadar doğal ve konuya
hâkimdi ki, bir kenarda oturan
Kemal Bey bile irkilerek dinlemişti
onu… Her sözü kesin, her tavrı
göz doyurucu ve ilişkileri ılıktı.
Ebru’nun sert tutumundan sonra,
Selim’in yakın tavrı bir anda

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 11 >>