onu boğmağa başlayır ve qışqırır:
- Sen onu tehqir ede bimezsen! Eşitdin?! Sen fahişe, meneviyyatsız mexluq. Erini, övladını evde qoyub aldadaraq, başqasının yatağında onun min cür teklifine cavab veren elaqsız.
İ: Boğazımı burax. Boğuluraaa....m.
İlahe artıq keçinmişdir. Ömer ise elini çekerek etdiyi hereketden şoka düşür. Tez o menzilden uzaqlaşaraq qaçmağa başlayır.

**************

Budur bir elimde neşe, diger elimde ise telefon, onun nömresini yığır barmaqlarım. Halanmışam....Gece sakit, küçede heç kim yox. Bilirem, bilirem ki, mene yalnız o kömek ede biler.
Gece saat 1-2 arası olar. Mehrini yuxudan telefonuna gelen sms ayıldır. Ekranda bilinmeyen nömreden “Menim sene ehtiyacım var. Mene kömek ele.” Yazısı vardır. Mehri telefonunu eline alaraq yazır: “ Bilirem Ömer, biliremki bu sensen. Bilirdim ki, gec – tez sen meni axtaracaqsan. Amma nafile. Men artıq yoxam senin üçün. Men senin her sehvini bağışlayan insan, artıq seni istemirem. İstemirem heyatımda olasan. İstemirem seni ne görmek, ne eşitmek.
Heyatda heç bir şey az olmadı senin olduğun qeder, heç bir şey istemedim seni istediyim qeder. Senin mene yaxın olmağın uzaqlığından daha sıxıntılıdır. Bele bir deyim var: Her yaxınlıqda itirme qorxusu, her uzaqlıqda ise qovuşma ümidi vardır.


**************

Qaranlıq otaq. Pencere arxasından gecenin ulduzlu siması görünür. Qapıda milis formasında bir keşikçi dayanıb. Qapı...Bu qapı deyil, qefesdir. Men de bu qefesde çırpınan bir quş. Maraqlıdır, azadlıqda olduqda azadlığımızın qedrini bilmirik, qefesde olduqda ise azadlığa can atırıq.
Men günahkaram, günahım odur ki, men heyatımın her bir saniyesine şükr edib, Allahın yolunun tutmamışam. Amma deyirler ki, Allah bağışlayandır. Onda men bende, üzümü Allaha tutub deyirem: - İndi esl zamanıdır, mene möcüze görsetmeyinin. Mene kömek ol, yeniden azad olum.
(burada delicesine gülerek)... Yox.... Men de yalnızam. Yalnızam senin kimi.
Men senin barende düşünürem Mehri. Seni bu qaranlığın bir

<< 1 ... 6 7 [8] 9 >>