Sonrakı
FMArsal
14. BÖLÜM
ALTI AY ÖNCE…
Kendi evinde, kendi yatağında,
adama yaş günü hediyesi olarak
kendi bedenini vermişti. Lokantada
karşılaşmalarından sonra onu eve
çağırmakla akıllılık etmediğini
biliyordu. Üstelik Rezzan Hanım’ın
tavrını da bahane kabul etmişti.
Kadının onu görmek istemesinin
sebebini anlıyordu ama ya kendisi
onu niye yeniden görmek
istemişti?
Cevabını vermeye korkuyordu.
Gözleri açık bir halde, göğsünde
yatan adamın saçlarını okşamaya
devam etti. Bakışları tavandaki alçı
kabartmalardaydı. Yarı karanlık
yatak odasında, aslında onları da
tam gördüğü söylenemezdi…
Zaten aklı başka şeylerdeydi.
Sevişmeleri üzerinden yarım saat
geçmişti. O kadar büyük bir zevk
almıştı ki, bunun olduğuna
inanamıyordu. Sanki aylar içinde
bedeninde patlamaya hazır bir
bomba olmuştu. Çığlıklarının
aşağıdan duyulmadığını ümit
etmekten başka çaresi yoktu. Bu
serseri ruhlu adamın kendisine
yaptıkları, dayanma gücünün çok
üzerindeydi. Onun kollarındayken,
vahşi bir kadın oluyordu. Bunun
sebebini bilmese de vücudu biliyor
olmalıydı. Kendi ağırlığının iki katı
bir bedeni üzerinde taşırken, daha
fazlası için sürekli genç adamı içine
çekmişti. Onun da kendisi gibi haz
aldığını biliyordu. İncecik kollarıyla
sardığı çelik gibi beden, baştan
ayağa ateşle yanan bir canavar
olmuştu. Ayrıca genç adamın
dediklerinin doğru olduğunu da
anlamıştı. O da aylardır bir kadına
dokunmamıştı ve bu daha da ateşle
sevişmelerine sebep olmuştu.
Gözlerini yavaşça adamın kara
kafasına çevirdi. Gülümsedi…
Selim kafasını iki göğsünün
ortasına yaslamıştı. Bir eliyle ince
uzun bacaklarını, göbeğini
okşarken, ağzının hemen
kıyısındaki göğsünün ucuyla da
ateşli dudaklarıyla oynuyor, dilinin
gezinişiyle sertliğini canlı
tutuyordu. Göğüs uçları da
nazlanmadan sert kalmaya devam
ediyordu. Galiba yeniden
heyecanlanıyordu..
“Bu yaptığımız doğru değil…” diye
mırıldandı. Parmak uçları hâlâ
siyah saçların içinde geziniyordu.
“Öyle mi?

[1] 2 3 ... 17 >>