önemini
yitirmişti. Çarşafına biraz daha
sarınıp düşüncelere daldı.
“İyi bir plan lazım…” diye
mırıldandı. “Onu bugün
arayamam… Evlenmek için
bahanem yok… Bir bahane
yaratmalıyım. İyi düşünmeliyim…
İyi… Planım kusursuz olmalı…”
Güldü. Gözleri parlıyordu. “Vay
canına… Aşığım ve bir erkeği elde
etmek için plan yapıyorum… Hiç
aklıma bile gelmezdi!”
Yataktan fırladı. Çarşafı sarınarak
banyoya koştu. “Rezzan Abla…
Büromu ara… Bugün hiç işe
gelmeyeceğimi söyle. Evet, bugün
işe gitmeyeceğim. Düşünmem
gereken şeyler var.” diye bağırdı.
Duş alıp giyinmesi fazla vaktini
almadı. Makyajını yapıp kendisini
seyretti. Sonra neşe içinde
topuzunu geri çözdü. Madem
sevdiği adam, gerçekten sevdiği
adam saçlarını açık seviyordu,
bundan böyle elinden geldiği kadar
öyle yapacaktı. Şarkı mırıldanarak
merdivenleri indi. Kahvaltısını
mutfakta yaptı. Çayını yine
mutfakta içerken, gözleri bahçede
yağan yağmur damlalarındaydı.
Hava yumuşamıştı. Yağmur serin
havayı yumuşatmıştı.
Öğleye doğru, kafasındaki plan
yerine oturmaya başlamıştı. Tabii
biraz desteğe de ihtiyacı vardı.
Bazı kişilerden destek almalıydı.
Onların haberi bile olmayacaktı bu
destekten. Çok eğlenceli olacaktı.
Amacı belliydi. Selim sonsuza
kadar aşkı olarak kalacaktı!
Akşam Jülide’nin kardeşi Güven’in
yaş günü vardı. Öğleden sonra
çarşıya çıkıp ona pahalı ama
iddiasız bir hediye aldı. Sonra bir
kafeye oturup dışarıdaki yağmuru
izleyerek sevdiği erkeği düşündü.
Artık neden sürekli Selim’i
düşündüğünü biliyordu. Bunu nasıl
olup da anlayamamıştı, merak
ediyordu. Selim’i daha ilk gördüğü
andan itibaren sevdiğini sanıyordu.
O yarı karanlıkta, kendisine bakan
sakallı suratı ve etkileyici fiziği
kendisini cezp etmişti. Yakup’un o
gece öyle büyük bir hata yapması
ne güzel bir şanstı. Ya kendisinin
gecenin bir yarısı yolunu kaybedip
hayatının aşkına denk gelmesi?
Onunla ilgili hiçbir şeyi
umursamıyordu. Ne fakir olması,
ne bitirdiği okul ve aldığı eğitim ne
de hayatını

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 17 >>