geçindirmek için bir
sürü iş yapmak zorunda kalması…
Bu jigololuk olsa bile! Ama onun
artık jigolo olmadığını biliyordu. O
hafta sonu kendi hatasını eğlenceli
bir şekle dönüştürüp jigoloymuş
gibi davranmıştı. İşin doğrusu bu
durum, kendisinin de işine
yaramıştı. Yoksa onunla sevişmeye
kendi beynini nasıl ikna edecekti?
O ilk gece kendisini öptüğünde ona
âşık olduğunu anlamalıydı. Daha o
gecenin sabahında onu görünce
nefesi kesilmemiş miydi? Sevişme
düşüncelerinin tohumları daha o
zaman aklına ekilmemiş miydi? Ya
ayrılırken ne kadar da acı
çekmişti? Her şeyi fiziksel çekime
bağlamıştı ama bu mümkün
değildi. Hiçbir kadın seks için bir
erkeği o kadar düşünemezdi. Lanet
sersem! Altı ay boyunca Ebru’ya
hayatı zindan ettiğini ne bilecekti!
Ama suçun çoğu kendisindeydi.
Şimdi ise erkeğini geri istiyordu.
Ondan başka bir erkeği
düşünemiyordu bile! Hayatını
onunla geçirmek en büyük
dileğiydi. Bu düşünceleri, Yakup’a
karşı hissettiklerinden fersah fersah
uzaktı.
Mutlu bir şekilde eve gitti. Planının
ayrıntılarını düşünerek akşamı
bekledi. Hazırlanmış, kapının
çalmasını bekliyordu. Sonunda
Yakup onu almaya geldi. Saat sekiz
yedi olmuştu. Yemeği de Güven’in
evinde yiyeceklerdi.
Yakup etrafta kimseyi
göremeyince dudaklarını uzattı.
“Çok güzelsin…!” diyordu bir
yandan da. Ebru usta bir manevra
ile dudaklarını kaçırdı. Adamın
sıcak dudakları yanağına dokundu.
“Teşekkürler! Sen de çok
yakışıklısın!”
“Güzel bir çift olacağız! Evlenince
yani!” derken sırıtıyordu genç
adam. Ebru’nun hamlesini fark
etmemişti.
“Evlenecek miyiz?”
“Bugün çok düşündüm… Sanırım
evlenmek ikimiz için de iyi olacak.
Şirketlerimiz de gücünü arttırır.
Senin şirketinin başına da ben
geçersem, eminim daha karlı bir
duruma getirebilirim…”
Ebru zarif montunu giyerken yan
gözle ona baktı. Onu nasıl da
tanıyamamıştı.
“Neden?” dedi ince bir alayla.
“Benim şirketimi iyi
yönetemediğimi mi söylemek
istiyorsun?”
“Hayır hayatım ama… Biliyorsun, iş
hayatı

<< 1 ... 11 12 [13] 14 15 ... 17 >>