erkekler içindir.”
“Bunu ilk kez duyuyorum. Üstelik
de ben senden zenginim. Şirketi
devraldığımda bu kadar zengin
değildik… Her sene büyüdük…”
Adamın lüks arabasına doğru
yürümeye başlamışlardı. Yakup
kapıyı açtı ve onun binmesine
yardım etti. Bir yandan da kuşkuyla
soruyordu. “Evlenince şirketleri
tek çatı altında birleştirmemize
karşı mısın? Hem emekli olup
çocuklarımıza bakmak istersin diye
düşünmüştüm?”
Ebru akıllıca gülümsedi. Bu
erkekler ne ikiyüzlü oluyorlardı
böyle?
“Eğer evleneceksek, mantıklı tabii.
Ama çocuk istemediğini
sanıyordum? Yoksa beni yolundan
çekmek için mi çocuk yapmayı
planlıyorsun?”
Adam kendi koltuğuna geçmişti.
Güldü. “O da var tabii. Ama
çalışanlar yönetimin tek elde
toplanmasını severler. İki başlılık
iyi değil. O kişi de genellikle…”
“…Koca olur!” diye tamamladı
Ebru onun sözünü.
“Aynen öyle!”
Ebru buna izin verebilirdi. Kime?
Tabii ki asıl sevdiği adama…
Yönetimi ona bırakmayı ve
çocuklarıyla ilgilenmeyi çok isterdi.
Bu harika olurdu. Tek sorun
Selim’in şirket yönetimiyle ilgili
bir tecrübesi olmamasıydı. Bu
yüzden öncelikli olarak ona şirket
içinde önemli bir görev verip,
idareciliğe alışmasını sağlamak
gerekiyordu.
Güven onları kapıda karşılamıştı.
Ebru onun elini sıkıp yaş gününü
tebrik ederken almış olduğu pahalı
tıraş makinesinin sarılı olduğu
paketi eline tutuşturdu. Genç
adamın hemen arkasında Jülide de
vardı. Ebru’nun elini sıkıp
yanağından öperken, aynı yanak
öpme olayını Yakup’a da
uygulamıştı. Bu kadın tam bir
şıllıktı. Yakışıklı erkek söz konusu
olduğunda en yakın arkadaşını bile
umursamıyordu.
Parti boyunca, Ebru bir koltukta
oturmayı tercih etti. Biraz
üşüttüğünü bahane etmişti. Geniş
evin geniş salonunda yirmi kişi
kadar vardı. Bazıları evli olmasına
rağmen çoğunluk bekâr ve gençti.
Ebru elinde meyve suyu bardağıyla
dans edenleri izlerken, planını
çoktan uygulamaya sokmuştu.
“Yakup… Ben rahatsızım diye
senin de durman gerekmez.
Jülide’yi dansa

<< 1 ... 12 13 [14] 15 16 17 >>