biliyordu. Birkaç
gün önce iyileşmişti. Daha bebek
olma ihtimali yoktu. Bu düşünce
yüzünden gerçekten üzüldü.
Zamanlama yanlıştı. Anne olmak
istiyordu. Hem de bunu bu
sersemden istiyordu. Yakup’tan
değil… Neden birkaç gün sonra
karşısına çıkmamıştı ki? Ama
birkaç gün sonra Yakup ile tatile
çıkacaklardı. O zaman ne olacaktı?
Yakup’tan mı hamile kalacaktı? Bu
düşünce içini hiç ısıtmadı. Kaldı ki
Yakup’un da bebek istediğini
sanmıyordu. Bu düşüncelerle yüzü
gölgelenince, Selim de tahmin
ettiği cevabı almıştı.
“Üzgünüm…” dedi Ebru. “Bu bir
sorun… Evlenemeyiz… Bir sorun
da bu yaptığım şey! Seninle böyle
sevişemem… Bu çok yanlış!
Yakup… Yakup var!”
“Zengin ve yakışıklı Yakup Bey…”
Genç adam bir kolunun üzerinde
biraz doğrulup delici bakışları ile
Ebru’yu süzdü. Gülümsemediği
zamanlarda bu gri gözlerdeki
sertlik can yakıcıydı. “Onu
lokantada daha net gördüm…
Gerçekten yakışıklı adam… Sana
hak veriyorum… Biraz kibirli ama
çekici olduğu su götürmez. Sana
ve konumuna çok uyar.”
“Onu seviyorum…” Çıplak
göğüslerinde gezinen gözler bu
laflarının biraz zayıf çıkmasına
sebep olmuştu. “Seni… Seni
hayatımın neresine koyacağımı
bilmiyorum. Seninle sevişmek
hoşuma gidiyor. Başkasını severken
bunu nasıl yaptığımı bilmiyorum.
Ama bu durum sanırım siz
erkekler için de normal… Bir
kadını sevseniz bile bir diğeriyle
sevişmenize bir engel yok. Yakup
da bana aynısını yapmadı mı? Daha
ilk gece hemen başka bir kadın
bulmadı mı? Oysa beni sevdiğini
söylüyordu?”
“Peki, siz evlenince ne olacak?
Benimle yine sevişecek misin?
Yoksa bu gece bir veda mıydı?
Son mu olacak?”
Ebru içinde yükselen sızıya karşı
koymaya çalışıyordu. Onun
dürüstçe bakan gözlerine
bakamadı. Bakışlarını kaçırdı.
“Bu gece… son olacak! Bir daha
sevişmeyeceğiz… Ben… seni yine
görmek isterim elbet! Sana bir iş
bulabilirim. Daha düzenli bir
hayatın olur. Annene de daha iyi
bakarsın. Hem… Sen de evli
kadınlarla olmadığını söylemiştin
zaten? Değil mi?”
“Doğru…

<< 1 2 [3] 4 5 ... 17 >>