güzeldi!”
“Peki, nereye geleyim?” diye
sonunda onayladı genç adam.
“Kordon’da Bert Kafe diye bir yer
var. İki saat sonra orada buluşalım
mı? Yerini kolayca bulursun!”
“Orayı biliyorum. Sahibi Suat
arkadaşımdır…” diye mırıldandı
Selim.
“Olmasaydı şaşardım zaten!”
deyiverdi Ebru. Sonra kendisini
topladı. “Saat altı iyi mi? Sonra
yemek de yeriz…”
“Anlaştık…”
Ebru çok heyecanlıydı. Sevinçle
yerinde zıpladı. Tabii sevinmek için
daha çok erkendi ama planı
kusursuzca işliyordu. Heyecanını
yenmeye çalışarak zıplamasını
kesti. Parlayan gözlerle aynada
yine kendisini kontrol etti.
Heyecanını belli etmemek için bir
yatıştırıcı mı alsaydı acaba? Ama
hayır! Beyin işlevlerinin uyuşmasını
istemiyordu. Gelecekteki kocasını
ikna ederken zihni berrak
olmalıydı
Eve telefon açtı. Rezzan Hanım’ı
istedi.
“Ben bu akşam yemeğe
gelmiyorum,” dedi ona.
“Hayırdır? Senin için en sevdiğin
yemeği yapmıştım…”
“Selim’i aradım…”
“Nihayet!”
“Ne yapayım?..” diyerek kendisini
savundu Ebru. “Yakup’un Jülide’ye
evlenme teklif etmesi sandığımdan
uzun sürdü. Daha önce Selim’i
arayamazdım. Bir bahaneye
ihtiyacım olduğunu biliyorsun!”
“Tamam, biliyorum. Teklif etmiş
mi gerçekten?”
“Evet… Az önce Jülide’nin kardeşi
Güven söyledi. İki hafta sonra
evleniyorlarmış. Anladığım
kadarıyla Jülide hamile kalmış.
Aptal Yakup kendi tuzağına düştü.
Güven de sırf bunu haber vermek
için aramış beni. Birlikte çıkmamızı
istiyor saf!”
“Neyse, hayırlı olsun! Gece Selim’i
de yanında getirecek misin? Bir
oda hazırlayayım mı?”
“Şey… isterdim ama… sanmam.
Ona karşı bir süre mesafeli
olmalıyım. Yoksa ona âşık
olduğumu anlar. Her şeyin bir oyun
olduğunu anlamasını istemem. Seks
yapmadan bir kaç ay daha
dayanabilirim sanırım…” Kendi
terbiyesizliğinden kendisi utanıp
kıkırdadı. “Önce evlenmeye ikna
etmem lazım. Farkında olmadan
ilmeği boynuna geçireceğim
zavallının. Çok utanıyorum ama ne
yapayım… Aşk bu! Onu
kaybedemem… Sonra da bir
şekilde beni

<< 1 [2] 3 4 ... 16 >>