olmadan
gülümsedi…
“Benim gibi kadın çok tanıdın mı?”
diye sordu.
“Hayır… Sorun şu ki senin türün
çoktan tükenmiş. Böyle soğuk ve
ateşli durmayı nasıl başarıyorsun
bilmiyorum? İki ayrı kutup sende
mükemmel şekilde birleşmiş. Sana
bakıp da şu masanın üzerinde seks
yapmayı istemeyecek erkek
yoktur. O donuk gözlerindeki buzu
ateşe çevirmek için çılgınca
kendisini feda etmeyecek bir
erkek olamaz.”
“Bunu sen başardın ama? Öyle
değil mi? Ben bile ne kadar ateşli
bir kadın olduğumu bilmiyordum.
Beni kaç kere yalvarttın. Bana
sahip olman için yalvararak
kıvranmamı sağladın. Sonradan
bundan gurur duydun mu?”
Selim kısılmış gözlerle bakıyordu.
Dudaklarında hâlâ hafif bir
gülümseme vardı. “Seks hava
atılacak bir şey değildir. İki
yetişkin arasında karşılıklı yapılan
bir alışveriştir. O an sen ne
hissettiysen ben de aynısını
hissettim. Yetiştiriliş tarzın seni bir
buz küpü yapabilir. Fakat özünde
sıcak ve canlı bir kadınsın. İzin
verildiğinde neşelisin.
Gülebiliyorsun, hayattan zevk
alabiliyorsun. Yani senin için hâlâ
umut var!”
Ebru’nun sesi kesilmişti. Evet,
içindeki gülen neşeli kadını o açığa
çıkartmıştı. Artık eskisi gibi
olamazdı. Evet, bir süre daha soğuk
bir kadın gibi rol yapıp, içindeki
yaşama sevincini gizlemesi
gerekebilirdi. Fakat sonunda bu
adamı kendisine âşık edecek,
çocuğunu doğuracak, ömrünün
kalanını gülerek, mutlu geçirecekti.
“Beni… sen mi… mutlu
edeceksin?” diye sordu usulca.
“Başarabilir miyim? İşsiz güçsüz
basit birisini sevebilir misin? Senin
konumuna uymayan?
Arkadaşlarının statüsüne
yakışmayan? Sanmam… Bana bir
keresinde sevemeyeceğini
söylemiştin. Hatırlıyor musun?”
“Evet… Hatırlıyorum…” Sanki
yıllar öncesinde kalmıştı. Şimdi ise
Selim dağ başında koyun süren bir
çoban olsaydı bile onunla
evlenmek isterdi. Onun kadını
olmak, her şeyini paylaşmak
isterdi. Onu sevdiğini söyleyeceği
zaman da gelecekti. Fakat öncelikli
plan evlenmeleriydi. Önce onunla
evlenecek, yavaş yavaş

<< 1 ... 11 12 [13] 14 15 16 >>