kendisini
süzüyordu. Üzerinde bir kot
pantolon ile beyaz gömlek ve yine
baharlık bir kot ceket vardı. Saçları
yine bakımlı ve kısaltılmıştı. Ebru
ona da elini uzattı. “Hem de çok
iyi…” diye mırıldandı. “Nasılsın
Selim?”
“İyiyim Ebru Hanım… Siz?”
Ebru Hanım mı? Siz mi?
Suat’ın çektiği sandalyeye oturan
Ebru, karşısına yerleşen Selim’i
donuk bakışlarla süzdü. İşi zor
olacaktı anlaşılan?
“Ne alırsınız Ebru Hanım?” diyen
bir garson belirdi az sonra
yanlarında. Ebru başını çevirip
garsona baktı. Uzun boylu, kırmızı
iş giysileri içinde, çok güzel yüzlü
bir genç kızdı. Kendisinden birkaç
yaş küçük gözüküyordu. Gülen çok
canlı yeşil gözleri vardı. Fiziğinin
güzelliğini üzerindeki tek tip
kıyafet bile gizleyemiyordu. Suat’ın
yanında çalışanların da seçkin
olmasına özen gösterdiği belliydi.
Göğsündeki isimlikte Merve
yazıyordu. Onunla daha evvel
tanışmışlardı. Onun üniversitede
okuduğunu ve harçlığını çıkarmak
için geceleri burada çalıştığını da
biliyordu.
Ebru genç kızın sevimli
gülümsemesi karşısında
soğukluğunu unuttu. O da ona
gülümsedi. “Ben bir neskafe alayım
Merve…” dedi. Genç garson
Selim’e döndü. Elinde kalemi,
elektronik bir alete not alıyordu.
“Siz efendim?”
“Ben de…” diye mırıldandı Selim.
“Merve… Ortaya da şöyle güzel bir
çerez tabağı koy…” diye ekledi
Suat. “Gerekli bütün ikramları
yap.” Garson kız gidince de
Ebru’ya döndü. “Yakup Bey nasıl?”
“İyi sanırım…”
“Epeydir kendisini göremedim…”
“Bu ara işleri yoğundu.”
“Selim de benim birkaç iyi
arkadaşımdan birisidir… Biz
onunla…”
Selim usulca arkadaşının sözünü
kesti. Gülümseyerek ve onu
kırmadan… “Suat… Ebru Hanım,
eminim ki ikimizin arasındaki
ilişkiyi dinlemek istemiyordur. Biz
buraya iş konuşmaya geldik de…”
“Öyle mi?” diye duraladı genç
adam. Selim’in gözlerine bakınca
da kaşlarını çattı. Ebru ise hemen
atılmıştı.
“Hiç de değil… Aslında dinlemek
isterdim. Neden oturmuyorsunuz
Suat Bey?” Eliyle boş sandalyeyi
işaret etmişti. “Ben ve Selim
aslında

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 16 >>