vermiyor olabilir.
Fakat böyle büyütüldüğüm için
beni suçlayamazsın. Ayrıca her şey
bir yana, ben yine de sana…
saygısızlık yapmadım. Başka türlü
düşünememe rağmen yine de
benimle sevişmene ses
çıkarmadım. Bundan zevk
aldığımı… senin deyiminle zevkten
inlediğimi… hatta çığlıklar attığımı
da biliyorum. Utanmamı istiyorsan
eğer, utanmıyorum. Çünkü çok
güzeldi. Sence de öyle değil
miydi?”
“Konumuzla ilgisi yok. Seninle
evlenemem…”
“Ama neden? Sorun zamansa eğer,
birlikte duruma bakarız… Bir süre
sonra benden kârlı bir şekilde
ayrılabilirsin. Ama en az bir yıl
istiyorum…”
“Neden bir yıl?”
“Öyle işte… Yakup bu evliliğin
düzmece olduğunu ve benim onu
kızdırmak için evlendiğimi tahmin
eder. O çok zekidir. Seni sevdiğimi
ona gösterebilmeliyim. Bir yıldan
önce de bunu kabul ettirmek zor
olur. Ondan sonra da istersen bir
süre ayrı yaşarız. Sonra da gizlice
boşanırız. Sen de zengin birisi
olarak hayatına devam edersin…”
“Bence bu teklif çok saçma!
Evlenmek zorunda değilsin ki?
Adam nasılsa evleniyormuş… Bırak
evlensin. Herkes kendi yoluna
gider!”
Ebru iç çekti. Bir iki kozu daha
vardı. Bu koz inşallah biraz
Selim’in canını acıtırdı.
“Yakup onu hâlâ sevdiğimi biliyor.
Bu yüzden evlense bile beni
bırakmayacağını söyledi. Çocuğun
bir kaza olduğunu ve bu yüzden
evlenmekten hoşlanmadığını
anlattı. Anlayacağın… beni hâlâ
istiyor! Ve benim ona tek başıma
karşı koyacak gücüm yok… Peşimi
bırakmayacak. Onun metresi olmak
istemiyorum. Karısı olmasaydı
belki ama… o artık evli bir erkek
olacağına göre, onunla bir ilişki
kuramam. Gururum buna el
vermiyor!”
“Ama gururun sevmediğin bir
adamla evlenmene ses
çıkarmıyor?”
“Sadece iş… Başka bir şey değil.
Sen benim çevreye ve kendime
karşı gururumu kurtaracaksın, ben
de seni sosyetenin kabul edeceği
zengin bir adam yapacağım. Bu
parayı çoğu kişi ömründe
kazanamaz. Toplamda neredeyse
yarım milyon dolar kazanacaksın.
Anlaşmamıza nişanlı geçireceğimiz
süre de dâhil. Onun

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 16 >>