önemli
gelmiyordu. İhtimal, az sonra
neden sıkıntılı olduğu meydana
çıkacaktı. Kendi sorunuydu. O
anda, kocasının yanında
olmamasının verdiği hüzün dışında,
Ebru dünyanın en mutlu kadınıydı.
“Nasıl yardımcı olabilirim?” diye
sordu sakin bir sesle.
“Hadi Ebru…! Bana böyle soğuk
davranma artık! Aylardır seninle
doğru düzgün konuşamadık… Hep
kaçıyorsun benden…
“Kaçmıyorum… Ben buradayım…”
“Püh… O sersemle de evlenerek
bana ceza vermeye kalkışman iyi
bir fikirdi doğrusu…”
“Selim bir sersem değil! Lütfen
onun hakkındaki sözlerine dikkat
et! Niyetim de sana ceza vermek
falan değildi. O tanıdığım en harika
erkektir ve ben onu seviyorum!”
“Tabii… Tabii…” dedi Yakup
inanmadan. “Daha düne kadar beni
seviyordun oysa?”
Ebru gülümsedi. “Büyük hata!
Doğrusu öyle sandığım günler
oldu. Fakat ona olan duygularımla
seninkileri kıyaslamak mümkün
değil.”
“Peki ya öbür adam? Bekâretini
verdiğin? Onu da sevmiş miydin?”
Ebru yine gülümsedi. Ne aptalca
bir soruydu bu? “Elbette! Çünkü
ikisi de aynı erkek… Sen beni
aldattığın dönemde karşıma Selim
çıkmıştı. İlk kez onunla seviştim.
Ve son kez…”
“Sonra da beni mutsuz etmek
adına onunla evlendin?” dedi
Yakup küçümsercesine. “Sözde
benimle evlenmek istiyordun!”
“Ne ilgisi var? Hem önce sen
evlenmedin mi? Önceleri
evlenmeye karşı olduğunu, acele
etmek istemediğini söylemiştin.
Senin metresin olmamı istiyordun.
Sonra da şirketlerimizi birleştirmek
daha mantıklı geldiği için evlenme
lafı etmeye başladın… Ama beni
sevdiğini de söylüyordun? Tabii
her şey yalandı. Beni sevdiğini
söyleyip başka kadınlarla olmakta
bir sakınca görmedin… Hem de bir
tanesi en yakın arkadaşlarımdan
birisi… Tatile benimle çıkamayınca
ona teklif ettin değil mi?”
“Ne yapsaydım? Beni
reddetmiştin! Hem bunu bana sen
teklif ettin! Bense ilk gecemizin ve
senin ilk erkeğin olma hayaliyle
yaşıyordum!”
“Ama Jülide de bakire değildi,
değil mi? Olsaydı şaşardım. Okulda
geniş bir erkek yelpazesi vardı!”
“Onun hayatına

<< 1 [2] 3 4 ... 20 >>